بررسی رابطه بین یکپارچه سازی سازمان بر میزان وابستگی جریان کار و ادراکات رفتاری کارکنان

یکی از چالش های اصلی در سازمان های امروزی چگونگی یکپارچه سازی موثر دارائی های قدیمی با دیگر برنامه های کاربردی داخلی و بیرونی سازمان و فرآیندهای کسب وکار است. یکپارچه سازی فرآیند دست یافتن به پیوستگی و وحدت در تعامل بین زیرسیستم های متعدد برای انجام وظایف سازمانی است. در دنیایی که حضور فیزیکی و بروکراسی رو به افول است واضح است که اتوماسیون سازی فرآیندها و جریان کار به منظور نیل به اینهدف و همچنین هوشمند سازی کسب وکار در فضای رقابتی غیرقابل اجتناب است. از این رو واضح است که الگوهای جریان کار شاکله و اساس زبان های جریان کار می باشد. از طرفی ادراک رفتاری کارکنان از درستکاری سازمان منوط به ایجاد جوی سازمانی است که در آن ادراک از عادلانه بودن سازمان و مدیران نسبت به کارکنان، نوع دوستی و کمک به کارکنان در حل مشکلات کاری، نزاکت و احترام به حقوق کارکنان و مشورت با کسانیکه تحت تاثیر تصمیمات قرار گیرند، در کنار تعیین استانداردهای بالای عملکردی و یادگیری از مسائل و گذشت رواج دارد که این ادراک از درستکاری سازمان می تواند زمینه های ایجاد رفتار شهروندی سازمانی را در سازمان به وجود آورده و جوی از وظیفه شناسی، جوانمردی و تحمل شرایط نامناسب کاری بدون ابراز شکایت و تعلق سازمانی و عجین بودن کارکنان با سازمان را نیز تقویت کند و در این صورت انسجام و اثربخشی سازمان به گونه ای قابل توجه افزایش می یابد. با توجه به اینکه یکپارچه سازی سازمانی یکی از ابزارهای مناسب جهت بهبود میزان وابستگی جریان کار و ادراکات رفتاری کارکنان در سازمان می باشد. لذا به کارگیری فناوری ها و راه حل های یکپارچه سازی برنامه های سازمانی نیاز مبرم سازمان های امروزی می باشد؛ بنابراین در این تحقیق سعی شده است به بررسی رابطه بین یکپارچه سازی سازمان بر میزان وابستگی جریان کار و ادراکات رفتاری کارکنان پرداخته شود.

Keywords:

یکپارچه سازی , وابستگی , جریان کار , ادراکات رفتاری , کارکنان