پارادایم تفکر استراتژیک ضرورتی اساسی سازمان ها در هزاره سوم

تفکر استراتژیک به عنوان راهی برای حل مسائل استراتژیک شناخته شده که یک رویکرد منطقی و همگرا را با فرآیند تفکر خلاق و واگرا ترکیب می کند. جهت گیری چنین فرآیندی بر این موضوع متمرکز است که چگونه مدیران ارشد در سازمان برای درک و انتخاب اقدام استراتژیک در یک محیط کاملا پیچیده، مبهم و رقابتی تلاش می کنند. توجه به این مسئله بسیار مهم است که تفکر استراتژیک مستقیما با اقدام در یک فرآیند در جریان و به هم پیچیده در ارتباط است. برخی مولفان تفکر استراتژیک و برنامه ریزی استراتژیک را متمایز نمی دانند و عنوان می کند تفکر استراتژیک صرفا تفکر در مورد استراتژیک است و معتقد است که بهبود مستمر در برنامه ریزی استراتژیک، ویژگی های آن را عمیقا تغییر داده است به طوری که امروزه شایسته است به برنامه ریزی استراتژیک به عنوان تفکر استراتژیک یا مدیریت استراتژیک نگریسته شود. این برداشت از تفکر استراتژیک به عنوان نسخه جدید و بهبود یافته برنامه ریزی استراتژیک باعث اختلال و آشفتگی در مشخص ساختن مفهوم تفکر استراتژیک به معنای واقعی کلمه می شود. تفکر استراتژیک در پی یافتن فرصت های منحصر به فرد و توسعه آنان است تا بدین وسیله ارزش خلق کند. تفکر استراتژیک در واقع ورودی برنامه ریزی استراتژیک محسوب می شود. یک تفکر استراتژیک خوب فرصت های بالقوه برای خلق ارزش را آشکار کرده و پنداشت های موجود در مورد ارزش های سازمان را به چالش می کشد.

Keywords:

تفکر استراتژیک , سطوح تفکر استراتژیک , ابزار تفکر استراتژیک , فرایند تفکر استراتژیک , اصول کلیدی در تفکر استراتژیک , برنامه ریزی استراتژیک