ارزیابی تاثیر آبیاری تکمیلی با آب شور بر کیفیت و کمیت انجیر دیم

بزرگ ترین انجیرستان دیم دنیا، با مساحت بیش از ۲۲ هزارهکتار، در شهرستان استهبان (استان فارس) قرار دارد. در دو دهه گذشته، به علت خشکسالی های مستمر و کمبود آب شیرین، در مناطقی از این شهرستان از آب شور سفره های زیرزمینی برای آبیاری تکمیلی درختان استفاده شده است. تاکنون پژوهش جامعی در رابطه با اثرات آبیاری تکمیلی با آب شور بر باغ های دیم انجیر انجام نشده است. این پژوهش، تاثیر آبیاری با آب شور (۳۸/۷-۸/۷ دسی زیمنس بر متر) و هدایت الکتریکی بالای خاک بر کیفیت و کمیت میوه درختان دیم، رقم سبز را طی سال ۹۰-۱۳۸۹ بررسی می کند. آزمایش ها در یک انجیرستان دیم در روستای خانه کت استهبان، با نمونه برداری خاک و ریشه از اعماق مختلف خاک اطراف درختان، در نقاط مختلف باغ انجام شد. نتایج نشان دهنده مقاومت بالای درختان انجیر نسبت به مقادیر بالای هدایت الکتریکی آب و خاک بود. با این حال، در شرایط برابر از لحاظ آبیاری، افزایش شوری خاک باعث کاهش میزان محصول شد. براساس نتایج، یک رابطه خطی منفی با ضریب تبیین (R۲‎)، برابر با ۵/۰، بین مقادیر شوری و محصول وجود دارد. کاهش ۳۶ درصدی مقادیر EC خاک توانست مقدار محصول را تا ۶۸ درصد افزایش دهد. هم چنین، معادله رگرسیونی بین هدایت الکتریکی در اعماق مختلف و میزان محصول تعیین شد و با تعیین نیمرخ هدایت الکتریکی خاک، بیش ترین مقدار این پارامتر، در عمق ۶۰ تا ۹۰ سانتی متر تعیین شد. از نظر کیفیت محصول، مقادیر مختلف شوری خاک، تاثیر معنی داری بر رنگ و اندازه میوه نداشت، اما باعث افزایش مواد جامد محلول میوه (TSS)‎ ‎شد.

Keywords:

آبیاری تکمیلی , انجیرستان دیم , استهبان , خشکسالی , هدایت الکتریکی خاک