بررسی اثربخشی خود نظم دهی ورزشی بر ادراک از موفقیت دانشجویان ورزشکار

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خود نظم دهی ورزشی بر ادراک از موفقیت دانشجویان ورزشکار بود. جامعه آماری پژوهش دانشجویان زن ورزشکار شهر مشهد در سال ۱۳۹۸ بود. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های جهت دهی ورزشی ریانو کنل (۱۹۸۹) و پرسشنامه ادراک از موفقیت رابرتز و همکاران (۱۹۹۸) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسونو رگرسین چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد، عوامل خودگردانی بیرونی، خودگردانی درون فکنانه، خودگردانی شناخته شده و انگیزه درونی به طور معناداری موفقیت ورزشی را در دانشجویان ورزشکار زن پیش بینی می کنند. بر این اساس می توان بیان داشت که مربیان دانشگاه ها با استفاده از مهارت های روانی می توانند شانس موفقیت دانشجویان را در صحنه ورزش افزایش دهند. لذا با توجه به این که خودنظم دهی به عنوان یکی از عوامل روانی بسیار مهم در موفقیت ورزشکاران محسوب می شود، مربیان ورزشی در دانشگاه ها با کمک روانشناسان ورزش می توانند برای توسعه این مهارت روانی در دانشجویان ورزشکار و در نتیجه ارتقای جایگاه ورزشی دانشگاه استفاده کنند.

Keywords:

خودنظم دهی , ادراک از موفقیت , دانشجویان ورزشکار , زنان.