تاثیر تاب آوری بر عدم قصد ترک شغل با نقش میانجی درگیری شغلی در بین نیروهای قرار دادی شعبات بانک های خصوصی استان لرستان

این تحقیق به تاثیر تاب اوری بر عدم قصد ترک شغل با نقش میانجی درگیری شغلی در بین نیروهای قرار دادی شعبات بانک های خصوصی استان لرستان پرداخته است. این تحقیق از نظر هدف یک تحقیق کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش یک تحقیق توصیفی -همبستگی است. جامعه آماری تحقیق نیروهای قرار دادی شعبات بانک های خصوصی استان لرستان به تعداد ۴۸۰ نفر است و طبق فرمول کوکران حجم نمونه ۲۱۳ نفر از نیروهای قرار دادی شعبات بانک های خصوصی استان لرستان به دست آمده است. روش نمونه گیری از نوع در دسترس است. برای مولفه تاب آوری از پرسشنامه کانر و دیویدسون (۲۰۰۲) ، برای مولفه درگیری شغلی از پرسشنامه کانونگو (۱۹۸۲) ، برای مولفه عدم قصد ترک شغل از پرسشنامه سیشور (۱۹۹۲) استفاده شده است. جهت تایید روایی پرسش نامه ها به تایید اساتید رسیده است و پایایی پرسش نامه ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تایید قرار گرفته است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که تاب آوری بر عدم قصد ترک شغل با نقش میانجی درگیری شغلی تاثیر مثبت دارد. تاب آوری بر عدم قصد ترک شغل تاثیر مثبت دارد. درگیری شغلی بر عدم قصد ترک شغل تاثیر مثبت دارد. تاب آوری بر درگیری شغلی تاثیر مثبت دارد.

Keywords:

تاب آوری , عدم قصد ترک شغل , درگیری شغلی