تحلیل شاخص های کیفیت زندگی در مناطق شهری سنندج

هدف از پژوهش حاضر تبیین شاخص های کیفیت زندگی در مناطق شهری سنندج می باشد. پژوهش از نوع هدف کاربردی و براساس ماهیت توصیفی و تحلیلی بوده است. در این پژوهش۴ متغیر اصلی و بیش از ۴۲ شاخص عینی و ذهنی کیفیت زندگی شهری درزمینه­های اجتماعی- اقتصادی، کالبدی شهر سنندج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی است و برای تجزیه و تحلیل از مدل ویکور- فازی مبنا استفاده شده است. روش جمع­آوری داده­ها از طریق پرسشنامه و در مناطق سه گانه شهر سنندج می­باشد. برای سنجش پایایی ابزار از آزمون کرونباخ در نرم­افزار SPSS استفاده شده است. نتایج برای کل ابعاد رقم ۷۳۴/۰ به ­دست آمد که دلالت بر پایایی قابل قبول ابزار دارد. نمونه های پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. نوآوری تحقیق از نظر جامع­نگری به کلیه شاخص­ها است. یافته­های به دست آمده از مدل ویکور- فازی نشان داد که شاخص­های اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و دسترسی به خدمات در منطقه ۳، با بالاترین سطح کیفیت زندگی و منطقه ۱و ۲ به ترتیب در رده­های بعدی طبقه­بندی کیفیت زندگی قرار دارند. نتایج نشان دادند: از بین عوامل گوناگون طبیعی و انسانی، چگونگی برنامه ریزی ها، نحوه مدیریت شهری، مشارکت، امنیت، همبستگی اجتماعی وضعیت تصرف واحد مسکونی، دسترسی به مراکز درمانی، کیفیت اوقات فراغت، توسعه فضای سبز و ... در ارتقای کیفیت زندگی شهری سنندج نقش موثری دارند. ارتقای کیفیت زندگی در منطقه ۳ شهر سنندج با توجه به نتایج پژوهش، تحت تاثیر نقش مدیریت شهری، مشارکت موثر در توسعه زیرساخت­های شهری و عدالت فضایی در توزیع خدمات شهری، ارتقای شاخص­های اجتماعی و اقتصادی از قبیل اشتغال پایدار است.

Keywords:

کیفیت زندگی , نابرابری فضایی , مناطق شهری , عدالت فضایی , شهر سنندج