خاکورزی حفاظتی در چند محصول اساسی، راهی برای حفظ شاخص های توسعه پایدار

توسعه پایدار همه مکا ن های روی زمین و نسل های اینده را به هم ربط می دهد و تاکید آن روی این موضوع است که حیات اکوسیستم های زمین برای زندگی همه با بحران رو به روست . توسعه پایدار فرایندی است که سیاست های اقتصادی ، مالی ، تجاری ، انرژی ، کشاورزی ، صنعتی و غیره چنان در ان طراحی شده است که موجب توسعه ای شود که از نظر اقتصادی ، اجتماعی و بوم شناختی پایدار باشد . دست یابی به توسعه پایدار با چالش ها گوناگونی روبه روست . ابعاد فرایند توسعه پایدار را می توان در سه حیطه خلاصه کرد : 1- بعد اقتصادی 2-= بعد زیست محیطی 3- بعد اجتماعی .یکی از مشکلات در مورد کشاورزی پایدار ، وجود تعاریف گوناگون از واژه های مربوط به ان و نحوه کار برد آن ها در کشور های مختلف و زبان های گوناگون است . به طور کلی کشاورزی پایدار بینشی است که بر اهداف انسان و شناخت او از اثار فعالیت های کشاورزی بر محیط زیست متکی است . به کار گیری چنین بینشی می تواند ارائه طریقی باشد برای تلفیق تجربیات پیشینیان و تازه ترین پیشرفت های علمی ، به منظور ایجاد نوعی از نظام های زراعی که ضمن حفاظت از منابعد ، از نظر بوم شناختی نیز دارای سازگاری باشند .چنین نظام هایی علاوه بر ان که موجب کاهش اثار سو زیست محیطی می شوند ، می توانند بار اوری در کشاورزی را در حدی حفظ نموده و ضمن ایجاد پویایی اقتصادی در بلند مدت و کوتاه مدت ، زمینه ای مناسب برای ثبات جوامع روستایی نیز فراهم سازند .سه بینش مختلف مرتبط با کشاورزی پایدار عبارتند از : بینش خود کفایی غذایی یا خود کفایی تولیدی ، بینش اکولوژیک و بینش فرهنگی اجتماعی . در این مقاله کشاورزی پایدار از دیدگاه خاکورزی حفاظتی در سه محصول بررسی شده است.