تاثیر عوامل مدیریتی و عملکرد اقتصادی پرورش گاومیش و بررسی مزیت های تولیدی فرآورده های تولیدی آن در استان مازندران

در این تحقیق دو جنبه مورد بررسی قرار گرفت که شامل بررسی وضعیت پرورش و تعیین خصوصیات کیفی شیر توده گاومیش ها در استان مازندران و بررسی مزیت نسبی فرآورده های تولیدی گاومیش ها در این استان می باشد. در این مطالعه از شاخص هزینه منابع داخلی DRS و نسبت هزینه به منفعت اجتماعی SCB و شاخص سودآوری خالص اجتماعی NSP برای محاسبه مزیت نسبی استفاده شده است.با توجه به محدودیت بسیاری از نهاده ها و عوامل اقتصادی در بخش دامپروری و همچنین ویژگی های اقلیمی و جغرافیایی متفاوت در مناطق مختلف، گام برداشتن براساس اصل مزیت نسبی در منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است. مزیت نسبی یکی از ابزارهای کارآمد برای تصمیم گیری در تولید و تجارت محصولات می باشد که از دو بعد جایگزینی واردات و مهم ترین تولیدکنندگان محصولات گاومیش در شمال ایران با برخورداری از ظرفیت ها و توانمندی های وسیع با مساحتی بیش از ۶۸۰۰۰ هکتار با تولید سالانه بیش از ۴۰۰۰ تن شیرو ۲۴۰ تن گوشت جایگاه تعیین کننده ای در اقتصاد ملی و استان مازندران داشته و نقش مهمی در تامین نیازهای حیاتی جامعه، امنیت غذایی، تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع و ایجاد اشتغال داشته است. داده هی مورد استفاده در این مطالعه از طریق تکمیل ۵۳ پرسشنامه در شهرستان های منتخب به دست آمده است. نتایج بیانگر این است که ترکیب گله گاومیش های استان از ۶۴/۶% گاومیش های مولد (خشک و شیرده)، ۲۷/۳۵% گوساله ماده، ۱۳/۲% گوساله های نر ۱/۷۷% گاومیش های نر گله تشکیل شده است.گاومیش های مولد در طول مدت نگهداری در گله به طور میانگین ۹ زایمان انجام می دهند. در ۲۶ ماهگی برای اولین جفت گیری آماده می شوند و اولین گوساله را در ۳۶ ماهگی به دنیا می آورند و وزن تولد گوساله های نر و ماده به ترتیب ۳۸ و ۳۰ کیلوگرم بوده و فاصله بین دو زایمان ۳۸۷ روز است. نتایج محاسبات در بررسی مزیت تولیدی فراورده های تولیدی آن در استان مازندران نشان می دهد ترکیبی از تولید شیر و پرورش گاومیش زنده فروشی دارای بیشترین مزیت نسبی در بین سایر محصولات می باشد.

Keywords:

مزیت نسبی , محصولات دامی , استان مازندران , تولید شیر , شبه جزیره میانکاله