بهره گیری از هنر خوشنویسی در تزئینات بناهای معماری اسلامی

خوشنویسی را می توان شاخص ترین هنر در پهنه سرزمین های اسلامی دانست ، و آن را به مثابه زبان هنری مشترک برای تمامی مسلمانان دانست . هنر خوشنویسی همواره برای مسلمانان ارزش ویژه داشته است . چرا که در بنیاد، آن را هنر تجسم کلام وحی می دانسته اند. آن ها خط زیبا را نه تنها در نسخه پردازی قرآن، بلکه در بیشتر هنرها به کار می بردند.یکی از راه های مهم ارتباط و انس مسلمانان از جمله ایرانیان با اسلام، خط وخوشنویسی است . در دوره اسلامی با توجه به منع شرعی صورتگری ، مجسمه سازی ، موسیقی ، و حتی گاهی ، حرام شمردن آن ها هنرمندان مسلمان زیباترین نقوش و خط را جهت تزیین بناهای مذهبی پدید آوردند. عمده مسلمانان تصویرگری چهره پیامبر اسلام را مردود می شمردند و حتی گاهی تصویرگری جانداران و انسان نیز مورد قبول بخشی از مسلمانان نبود. و از دیدگاه آنان پیام بسیار مهم تر از پیامبر بودو به نظر می رسد اگر وجود پر برکت قرآن کریم واحادیث معصومین (ع) نبود, هنر خوشنویسی بدین رشد و تعالی دست نمی یافت . در میان هنرهای تجسمی ، هنر خطاطی جلوه گاه کلام زیبای قرآن کریم باعث پیدایش و گسترش این هنر شده است . هدف این مقاله نگاهی به باورها و نگرش ناشران امروزی نسبت به دگرگونی خط عربی در هنر معاصر و بررسی نظام خط عربی به عنوان یکی از قدیمی ترین زبانهای سامی در جهان است . این مقاله در ابتدا خط های عربی را در داخل و خارج به عنوان یک چیدمان ترکیبی با ثبات واجی از بیست و هشت مورد بررسی می کند، گزینه ای به خط شکسته سمت چپ که در آن حروفها بر اساس موقعیت هایشان در حروفهای کلمه شکل گرفته اند و مجموعه ای غنی از محتوای همخوان عربی را تفسیر می کنند.

Keywords:

خوشنویسی عربی , خوشنویسی اسلامی , زبان عربی , هنر خوشنویسی , آثار هنر معاصر.