جایگاه فضای زیرسطحی در فرایند توسعه فضاهای شهری . مورد پژوهی : عرصه فضای ورودی ایستگاه متروی میدان تجریش

در دنیای امروز، غالب شهرهای جهان با موضوع فقدان کیفیت لازم در فضاهای شهری روبرو هستند. همین امر موجب گردیده است تا تصمیم گیران حوزه شهری ، نگرانی خود را در مورد عدم وجود کیفیات مطلوب در محیط های شهری ابراز نمایند. در این میان، توسعه در سطوح زیرین شهر، ظرفیت جدیدی است که اگر به درستی مدیریت شود قادر است به عنوان راهبردی جدید، افزون بر پاسخ به نیازهای شهروندان، اثرگذاری بسیار بالایی بر توسعه پایدار شهر نیز داشته باشد. ایستگاه مترو تجریش یکی از ظرفیت های قابل اعتنا در همین عرصه است . فضای ورودی این ایستگاه با وجود استفاده مداوم شهروندان تا ساعات پایانی شب ، دارای کمبودهای بسیار در زمینه کالبدی ، فعالیتی و عملکردی و معنایی است . از این روی ، هسته اصلی مقاله پیش رو، تمرکز بر طراحی عرصه فضای ورودی مترو ایستگاه تجریش با تاکید بر توسعه فضای زیرسطحی است . برای حصول این نتیجه ، پس از مرور مولفه های موثر در حیطه ادبیات نظری و همچنین برداشت های پدیدارشناسانه از حوزه مورد مطالعه ، نسبت به تدوین شاخص های اثرگذار در فرایند توسعه فضا اقدام شده است . نتایج نشان می دهد، که مولفه هایی نظیر فعالیت ، ارتباط، منظر شهری و حضورپذیری از نقش بسیار بالایی در توسعه این گونه از فضا در ایستگاه متروی میدان تجریش دارند.

Keywords:

فضای شهری , کیفیت فضای شهری , فضای زیرسطحی , ایستگاه مترو , میدان تجریش