ارزیابی رشد و عملکرد بالنگوی شهری (.Lallemantia iberica (M. Bieb.) Fisch. & C.A.Mey) در کشت مخلوط با خرفه (Portulaca oleracea L.) تحت تاثیر کود زیستی نیتروکسین و اوره
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 99
This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SUST-27-1_003
تاریخ نمایه سازی: 15 اسفند 1401
Abstract:
امروزه استفاده از کشت مخلوط و کاربرد کودهای زیستی اهمیت فراوانی در نظام کشاورزی پایدار دارند. به همین دلیل، به منظور ارزیابی اثر کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژندار بر کشت مخلوط خرفه و بالنگوی شهری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، در سال ۱۳۹۴ انجام شد. فاکتور اول سیستم کشت در پنج سطح، شامل کشت خالص خرفه و بالنگوی شهری و کشت مخلوط خرفه و بالنگوی شهری با نسبتهای ۱۰۰:۲۵، ۱۰۰:۵۰ و ۱۰۰:۷۵ (به ترتیب بالنگو: خرفه) و فاکتور دوم کاربرد کود در چهار سطح عدم کاربرد کود، کود شیمیایی نیتروژندار (اوره)، کود زیستی نیتروکسین و کاربرد تلفیقی ۵۰% کود اوره + کود زیستی نیتروکسین بود. نتایج نشان داد که کشت مخلوط سبب افزایش کلروفیل نسبی هر دو گونه شد. بیشترین مقدار عملکرد دانه بالنگوی شهری (۸۰/۱۷۲ گرم بر متر مربع) در تیمار کشت خالص بالنگوی شهری به همراه کاربرد تلفیقی۵۰% کود شیمیایی نیتروژندار + کود زیستی نیتروکسین ثبت شد. کاربرد کود عملکرد موسیلاژ دانه بالنگوی شهری را افزایش داد. بیشترین مقدار عملکرد موسیلاژ (۰۴/۳ گرم بر متر مربع) مربوط به تیمار کاربرد تلفیقی۵۰% کود شیمیایی نیتروژندار + کود زیستی نیتروکسین بود. محاسبه نسبت برابری زمین نشان داد که تیمار کشت مخلوط ۵۰% بالنگوی شهری + ۱۰۰% خرفه به همراه کاربرد تلفیقی ۵۰% کود شیمیایی نیتروژندار + کود زیستی نیتروکسین، کارایی بیشتری (LER=۱.۶۱) نسبت به سایر تیمارها داشت.
Keywords:
Authors
حسین قمری
دانشجوی دکتری اکولوژی گیاهان زراعی، گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
جلیل شفق کلوانق
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
سید حسین صباغ پور
بخش تحقیقات اصلاح و تهیه نهال بذر، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان همدان، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی همدان، ایران
عادل دباغ محمدی نسب
گروه اکوفیزیولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :