رابطه بین شایستگی های کانونی و حرفه ای دانشجویان کشاورزی و ساختار اجتماعی آموزش با نقش میانجی انگیزه تحصیلی

بسیاری از فارغ­التحصیلان دانشگاه­ها، در حوزه کاری خود پس از فراغت از تحصیل موفق عمل نمی­کنند؛ که یکی از دلایل آن نداشتن انگیزه تحصیلی و شایستگی­های لازم در طول دوران تحصیل می باشد. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین شایستگی­های کانونی و حرفه­ای دانشجویان کشاورزی و ساختار اجتماعی آموزش با نقش میانجی انگیزه تحصیلی می­باشد. پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی است با ماهیت یا رویکرد کمی که به شیوه توصیفی-همبستگی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سه مقطع تحصیلی کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری تشکیل می دهند که شامل ۴۴۰ نفر می باشند که از این تعداد بر اساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه­ای با انتساب متناسب با استفاده از فرمول کوکران ۲۰۵ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد می باشد که روایی آن توسط متخصصان فنی مورد تائید قرار گرفت و پایایی آن نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ محاسبه گردید که مقدار آن برای بخش های مختلف پرسشنامه بالاتر از ۷۹/. =α به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که بین شایستگی های کانونی، حرفه ای و ساختار اجتماعی آموزش رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه بین تاثیر ساختار اجتماعی آموزش بر شایستگی های کانونی ۶۷/۰؛ و تاثیر ساختار اجتماعی آموزش بر شایستگی های حرفه ای ۵۹/. به دست آمد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار LISREL۸.۸ و SmartPLS۳ نیز نشان دهنده ارتباط مستقیم و معنادار شایستگی های کانونی با ساختار اجتماعی آموزش با ضریب مسیر ۶۹/۰؛ و مقدار ۷۵/۶=t و نیز ارتباط مستقیم شایستگی حرفه ای با ساختار اجتماعی آموزش با ضریب مسیر ۸۴/۰؛ و همچنین ارتباط غیرمستقیم بین شایستگی ها و انگیزه تحصیلی با ساختار اجتماعی آموزش بود.

Keywords:

شایستگی کانونی , شایستگی حرفه ای , ساختار اجتماعی آموزش , انگیزه تحصیلی