اثربخشی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر عزت نفس و پرخاشگری در دانش آموزان دختر معتاد به اینترنت متوسطه دوم هنرستان های شهرستان قائمشهر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر عزت نفس و پرخاشگری در دانش آموزان دختر معتاد به اینترنت متوسطه دوم هنرستانهای شهرستان قائمشهر انجام گرفت. روش پژوهشی نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ۱۵ نفر از دانش آموزانی که بالاترین نمره را از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (۱۹۹۸) به دست آوردند (نمره ۸۰ تا ۱۰۰)، به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (۱۹۹۸)، پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و عزت نفس کوپر اسمیت بود که گروه قبل از مداخله درمانی، پرسشنامه ها را تکمیل کردند، پس از آموزش رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر، گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. داده ها به وسیله نرم افزار spss نسخه ۱۹ و آزمون t زوجی مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر افزایش عزت نفس و کاهش پرخاشگری دانش آموزان تاثیرگذار بوده است. یافته های این پژوهش ضرورت کاربرد رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر برای افزایش عزت نفس و کاهش پرخاشگری در دانش آموزان را نشان می دهد.

Keywords:

رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر , عزت نفس , پرخاشگری , اعتیاد به اینترنت , دانش آموزان