بهینه سازی موقعیت سیستم مهار بازویی در ساختمانهای بتن آرمه دارای خیز زیاد با در نظر گرفتن بارگزاریهای زلزله و طوفان

توسعه ساختمانهای مرتفع در سرتاسر جهان چالشهای جدیدی را به وجود آورده است و مهندسین ساختمانباید به آنها توجه کنند و به فکر یافتن راه حلی برای برطرف کردن مشکل باشند. در ساختمانهای مرتفع مدرن، بارهای جانبی که به وسیله باد یا زمین لرزه ایجاد میشوند از طریق سیستم دیوارهای برشی کوپله شده دفع میگردند. وقتی ارتفاع ساختمان بیش از حد معمول باشد، سختی سازه اهمیت بیشتری پیدا میکند و در این میان از تیرهای مهار بازویی برای فراهم کردن سختی جانبی مناسب در بین دیوارهای برشی و ستونهای خارجیسازه استفاده میشود. مهار بازویی به عنوان یکی از سیستمهای سازهای برای کنترل رانش اضافی به وجود آمدهبه وسیله بارهای جانبی به کار میرود. درنتیجه، در طول بارهای جانبی کوچک و متوسط ناشی از باد و زمین لرزه، ریسک خسارتهای سازهای و غیرسازهای به حداقل خواهد رسید. برای سازه هایی که دارای خیز باالیی هستند به ویژه در مناطق فعال لرزه ای و بارهای ناشی از باد، سیستم فوق را میتوان به عنوان یک ساختار مناسب انتخاب کرد. هدف از این تحقیق، بررسی و مطالعه رفتار مهار بازویی، بهینه سازی موقعیت مهار بازویی و کارایی هرکدام از مهارهای بازویی در زمان استفاده از سه مهار بازویی در سازه است. درنه ساختمان ۳۰ طبقه از مدلهای سه بعدی مهار بازویی وسیستم خرپایاتیرهای مشبک تسمه ای استفاده گردیدکه درمعرض بارهایناشی ازبادوزمین لرزه قراردارند . برای کاهش جابهجایی جانبی مربوط به موقعیت مهار بازویی و سیستم خرپای تسمهای، نتایج به دست آمده آنالیز و سپس مورد مقایسه قرار گرفتند. در مدلهای ۳۰ طبقه، میتوان در حدود%۲۳ ماکزیمم کاهش جابهجایی را با استفاده از اولین مهار بازویی در نوک سازه و دومین مهار بازویی در ارتفاع سازه به دست آورد. تاثیر سیستم مهار بازویی دوم مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج به دست آمده جدولبندیشدند.

Keywords:

مهار بازویی , سیستم خرپای تسمه ای , باد , زمین لرزه , جابه جایی جانبی