اثربخشی واقعیت درمانی بر میزان تاب آوری در زنان دچار بحران سوگ شهر اصفهان

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی مشاوره با رویکرد واقعیت درمانی بر تاب آوری در زنان دچار بحران سوگ در شهر اصفهان بود. نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از جامعه مذکور بود که نمونه گیری در دسترس برگزیده شدند، به صورت تصادفی در دو گروه های آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تقسیم شدند. طرح پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش و دوره پیگیری بود. ابزار اندازه گیری پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) بود. برای اجرا، در ابتدا، از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت آموزش واقعیت درمانی قرار گرفتند و بعد از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. و یک ماه بعد مرحله پیگیری انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک راهه (آنکوا) صورت گرفت. نتایج نشان داد که مشاوره با رویکرد واقعیت درمانی بر تاب آوری در زنان دچار بحران سوگ موثر و این نتیجه در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. (۰۱/۰P<).

Keywords:

واقعیت درمانی , تاب آوری , زنان دچار بحران سوگ