بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی؛ تبیین نقش میانجی رفتار انحرافی کارکنان (مطالعه موردی دانشگاه لرستان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر عدالت سازمانی بر بی تقاوتی سازمانی؛ با تبیین نقش میانجی رفتار انرافی کارکنان انجام پایرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث روش گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی می باشد. استراتژی پژوهش حاضر در زمره ی پژوهش های کمی و همچنین از حیث فلسفه تحقیق دارای رویکرد قیاسی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان دانشگاه لرستان می باشد، برای تعیین حجم نمونه از قرمول محاسبه کوکران نسبت به تعیین حجم نمونه استفاده شد که براساس آن حجم نمونه در سطح اطمینان ۹۵% برابر با ۹۶ نفر تعیین و به روش نمونه گیری در دسترس اعضای نمونه انتخاب شدند. ابزار گرآوری تحقیق در این پژوهش پرسشنامه استاندارد بوده که روایی و پایایی آن با استفاده از روش اعتبار محتوا و آلفای کرونباخ تایید شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات زیی استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان داد که در سطح اطمینان ۹۵% عدالت سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی و رفتار انحرافی کارکنان تاثیر مثبت و معناداری دارد. لذا به عنوان یک نتیجه گیری کلی باید گفت که عدالت سازمانی به عنوان یک امر مهم در سازمان ها می تواند بر بی تفاوتی کارکنان و افزایش انگیزه و میل به خدمت به سازمان باعث کاهش میزان طفره در کار و رفتار انحرافی کارکنان در سازمان می شود.

Keywords:

عدالت سازمانی , بی تفاوتی سازمانی , رفتارانحرافی کارکنان