پیش بینی خودبیمارانگاری بر اساس بهزیستی روانشناختی

بهزیستی روانشناختی بر متغیر های مختلفی اثرگذار می باشد اما سنجش تاثیر آن بر اختلال خودبیمارانگاری مغفول مانده است. این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیرگذاری ابعاد مختلف بهزیستی روانشناختی در پیشگویی میزان خودبیمارانگاری افراد اجرا گردید. پژوهش کاربردی حاضر به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی- همبستگی مقطعی انجام شده است. در این مطالعه تعداد ۲۵۵ نفر به عنوان اعضای نمونه به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس بهزیستی روانشناختی فرم کوتاه (۱۸- RSPWB) و پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز گردآوری و سپس با استفاده از نرم افزارSPSS ۲۱ و با بکارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار نمره خودبیمارانگاری ۹۱/۹ ± ۰۵/۳۳ از ۶۵ و بهزیستی روانشناختی ۸۸/۹ ± ۸۷/۷۸ از ۱۰۸ بود. یافته ها حاکی از آن بود که بین ابعاد تسلط بر محیط (۴۱۰/۰- =r) و پذیرش خود (۳۲۵/۰- =r) با خودبیمارانگاری همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد (۰۵/۰>P). همچنین بهزیستی روانشناختی می تواند پیش بینی کننده خودبیمارانگاری باشد. بر اساس نتایج مطالعه، باید به تاثیر خودبیمارانگاری افراد بر بهزیستی آنها، توجه ویژه شود.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , خودبیمارانگاری