تبیین نظری تغییر ماهیت مناطق ژئوپلیتیک در رقابت بین قدرت ها پرتو ماهیت فرهنگی - مطالعه موردی تحولات غرب آسیا

تا چند دهه اخیر دولت ها بر سر مسائلی همچون توانایی های نظامی، توسعه طلبی ارضی، نظام های اقتصادی و نحوه مدیریت منازعات و مناقشات در کشمکش بودند. درحالیکه فرهنگ نیز می توانست بر روی کنش ورفتارهای بین المللی دولت ها در عرصه بین المللی اثرگذار باشد اما به دلیل سیطره دیدگاه رئالیستی در روابط بین الملل،این امر مغفول ماند و به حاشیه رانده شد. از سوی دیگر پایان جنگ سرد و فروپاشی شوروی وزننیروهای منطقه ای را افزایش داد. در ذیل چتر رویارویی دو ابرقدرت، به طور فزایندهای روند منطقه گرایی توسط اروپا آغاز شد. سیاستمداران متوجه شدند که دیگر یک کشور نمی تواند به تنهایی در معادلات قدرتجهانی جایگاهی پیدا کند. به همین علت، در دوران پس از جنگ سرد منطقه گرایی سامان بخش امور جهانی شد. در واقع فرهنگ مشترک در میان انسان های یک منطقه، راه را برای همگرایی و همکاری دولت ها گشود.تسری همکاری از موضوعات فرهنگی، ارزشی و تمدنی به موضوعات اقتصادی و نهایتا سیاسی، همگرایی دولت ها را امکان پذیرتر کرده است. از این رو، تاثیر عامل فرهنگ در ساخت روحیه همگرایی و هویت مشترکدر انسان های یک منطقه موجب شکل گیری فصل نوینی از ژئوکالچرها شده است.

Keywords:

فرهنگ , منطقه گرایی , نظریات خردگرا , نظریات انتقادی