مقایسه متغییرهای کینماتیکی در حرکت دراپشات در بازیکنان نخبه پاراتنیس روی میز دارای آسیب نخاعی کامل و ناکامل در کلاس پنج نشسته

امروزه معلولیت یکی از مشکلات اصلی اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی در سرتاسر جهان به شمار میرود. تخمین زده میشود کهبیش از یک میلیارد نفر در جهان با نوعی از معلولیت زندگی می کنند. حداقل یک پنجم آنها یعنی ۲۰۰ میلیون نفر، از معلولیت شدیدرنج میبرند و مجبور به دسته و پنجه نرم کردن با مشکلات و محدودیت های معلولیت در زندگی روزمره هستند. علاوه بر این، میزانمعلولیت در جهان به طور مداوم در حال افزایش که به دلیل افزایش سن در جمعیت جهان و افزایش قابل توجه بیماری های مزمناست. فعالیتهای ورزشی اغلب میتواند به عنوان یک ابزار مهم برای مشارکت افراد معلول در سطح جامعه باشد. کلاس بندی یکی ازمهمترین و چالش برانگیزترین موضوعات مورد بحث در ورزش معلولین است که مربیان و بازیکنان معتقدند که کلاس بندی با عدالتانجام نمی شود و بعضی از بازیکنان در کلاس هایی قرار می گیرند که توانایی آنها بسیار بالاتر از سطح آن کلاس میباشد. همچنیندر ایران مطالعات بسیار محدودی در زمینه ورزش معلولین به ویژه رشته پاراتنیس روی میز انجام شده است که با توجه به المپیکیبودن این رشته ضروری است در این زمینه مطالعات بیشتری انجام شود. با استفاده از نتایج این مطالعه میتوان تا حدودی در موردسیستم کلاسبندی در رشته تنیس روی میز قضاوت کرد و متوجه شد که آیا بین بررسی های پزشکی و فعالیت عملی ورزشکاران چهرابطه ای وجود دارد. از این رو، هدف تحقیق حاضر بررسی متغیرهای کینماتیکی در بین دو گروه دارای ضایعه نخاعی کامل و ناکاملبود. شرکت کنندگان تحقیق بازیکنان رشته تنیس روی میز بودند که در کلاس پنج نشسته در مسابقات حضور داشتند. هر یک ازشرکت کنندگان در محیط آزمایشگاه تکلیف دراپشات را اجرا می کردند و اطلاعات کینماتیکی آنها به ثبت رسید. تمامی داده ها درنرم افزار SPSS ورژن ۲۶ ثبت و با استفاده از آزمون آماری تی تست مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیکافراد شرکت کننده در دو گروه شامل میانگین سنی ۵/۴۰±۳۲/۱۰، میانگین وزنی ۵/۳۱±۷۱/۱۵، میانگین قدی ۱/۸۷±۸۵/۸۵ ومیانگین فعالیت ورزشی ۲/۲۷±۷/۱۵ می باشند. لازم به ذکر است که سطح معناداری در آزمون های تی مستقل کمتر از ۰/۵ در نظرگرفته شد. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد که دامنه حرکتی مفاصل شانه، تنه، مچ دست و آرنج در حرکت دراپ شات دردو گروه تفاوت معناداری داشت. در سرعت زاویه ای تفاوت معناداری در اکثر مفاصل در حرکت دراپ شات دیده نشد. با توجه به ایننتایج می توان نتیجه گیری کرد که افراد دارای آسیب نخاعی ناکامل می توانند اجرا و عملکرد بهتری نسبت به افراد گروه کامل داشتهباشند، که این عملکرد بهتر می تواند در نتیجه مسابقات تاثیر بسزایی داشته باشد.

Keywords:

پاراتنیس روی میز , کینماتیک , کلاس بندی , آسیب نخاعی