مطالعه امکان سنجی استفاده از آب های نامتعارف منطقه دشت آزادگان جهت پرورش میگو

تخصیص آب و توسعه کشاورزی سبب تولید حجم انبوهی زهاب در نقاط مختلف استان خوزستان شده است که در بیشتر موارد این حجم از زهاب به رودخانه یا تالاب ها راه یافته و در برخی موارد نیز بدون استفاده باقی مانده که منجر به ایجاد تالاب های انسان ساز شده است. در صورت استفاده مجدد از این زهاب جهت تولیدات آبزی پروری می توان از یک سو از فشار بر منابع آب شیرین کاست و از سوی دیگر سبب ارتقاء بهره وری و مصرف بهینه آب گردید. هر چند تخصیص زهاب به طرح های آبزی پروری نیاز به مطالعات امکان سنجی، بیوتکنیک، اثرات محیط زیستی و بهداشتی و طرح های ارتقاء بهره وری آب در بخش کشاورزی دارد، لیکن پتانسیل جدیدی است که در سال های اخیر مطرح و مورد توجه بخش خصوصی و دولتی قرار گرفته است. در این مطالعه امکان استفاده از آب های نامتعارف منطقه دشت آزادگان جهت پرورش میگو مورد بررسی و روش پیشنهادی اجرای پایلوت به روش بایوفلاک معرفی شده است. در این سیستم پرورشی منبع کربنه (مثل ملاس نیشکر) به آب اضافه شده که بالا رفتن تراکم و فعالیت باکتری های هتروتروف را در پی داشته و در نهایت با حذف ترکیبات سمی ازته، هم تصفیه آب انجام شده و هم فلاک های میکروبی مورد تغذیه میگو قرار می گیرند.

Keywords:

آب های نامتعارف , زهاب , بایوفلاک , استفاده بهینه از آب , آبزی پروری , پرورش متراکم میگو