مروری بر بررسی دلایل اختلاف بیش فعالی در نوجوانان و درمان آن

اختلال بیش فعالی - نقص توجه ( ADHD ) به عنوان یک اختلال رفتاری دوران کودکی شناخته میشود. در پسرها سه برابر دخترها شایع است. یک اختلال روانی، عصبی است که به فعالیتهای اجتماعی، تحصیلی و حرفهای در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان آسیب وارد میکند. ویژگیهای اصلی ADHD، عدم توجه، بیش فعالی و تکانشگری هستند که این رفتارها در نوجوانان مبتلا بیش تر از نوجوانان طبیعی دیده میشوند. در صورت عدم درمان ADHD شیوع بالایی از اختلالات فیزیولوژیکی معین مثل افسردگی شدید، اختلال دوقطبی، اختلال رفتاری، شخصیت جامعه ستیز، استفاده از مواد، اضطراب و... وجود دارد. مطالعات نشان دادهاند که حدود یک سوم تا دو سوم از کودکان شناخته شده با ADHD ، علائم آشکار آن را در بزرگسالی نشان میدهند. اگرچه تداوم اختلال به صورت کامل نسبتا نادر است، تداوم علائم منحصر به فرد، بخصوص توجه ناقص، کاملا مشترک است. در حال حاضر شیوع ADHD در عموم جمعیت بزرگسال ۳ تا ۴ درصد تخمین زده میشود. با وجود بررسیها و مطالعاتی که در مورد این اختلال انجام گرفته، گاهی عدم شناسایی این نوجوانان و تشخیص و درمان به موقع اختلال، مشکلات فراوانی برای آنها به خصوص در مدارس و مراکز آموزشی پیش میآورد. تشخیص به موقع و استفاده از روشهای صحیح درمانی و آموزشی و رفتار مناسب با نوجوانان مبتلا در محیط خانواده و مراکز آموزشی میتواند از آسیبهای وارده به این نوجوانان پیشگیری کند. در این مقاله به بررسی مروری دلایل اختلاف بیش فعالی در نوجوانان و درمان آن، پرداخته شده است.

Keywords:

بیش فعالی , درمان , عدم تمرکز , نوجوانان