سبک های تربیتی کمال جویانه در قرآن

تعیین و اجرای روش های تربیتی، متاثر از جهان بینی حاکم بر نظام تربیتی است . تربیت نقش مهمی در شکوفایی گوهر آدمی دارد و مراقبت های لازم برای تربیت،شرط لازم برای رساندن آدمی به کمال انسانی است (شکوهی، ۱۳۸۹ )، اما نه هر نوع تربیتی، بلکه تربیتی گوهر واقعی و الهی انسان را تحقق می بخشد که در سایه قرآن و رهنمودهای الهی باشد. همین مساله توجه قرآن پژوهان و محققان تربیت را وا داشته تا به کنکاش در این حوزه بپردازند. یکی از این حوزه های پژوهش بر رویکرد های قرآن متمرکز بوده است. قرآن کریم با ترسیم حیات طیبه و نشان دادن راه وصول به آن، از اصول و روش های گوناگونی به منظورایجاد انگیزه و تربیت بهره برده است. چرا که این مقاله در بعد فردی به پرورش فضایل اخلاقی و در بعد اجتماعی نیز از طریق امر به کناره گیری از رذایل و نهیات اجتماعی به اصلاح جامعه میپردازد. این مقاله درصدد است تا با روش کتابخانهای و نگرشی توصیفی- تحلیلی و با تکیه بر آیات قرآن کریم، اصول و رویکردهای روانشناسی تربیت را از منظر قرآن مورد ارزیابی قرار دهد و به این پرسش پاسخ دهد که اصول و روش های تربیتی از منظر قرآن کدامند؟ و اصولا قرآن چه جایگاهی برای تربیت قایل بود. و چه الگو هایی را معرفی کرده است ؟ نگارنده دراین میان با بررسی آیات مختلف و تبیین برترین الگوهای تربیتی از منظر قرآن ، روش های مختلف تربیتی از قبیل انذار و تبشیر ، روش موعظه ،وصیت به حق و نیز حرکات بدنی غیر کلامی را به عنوان آموزه های اسلامی تربیتی مورد تاکید قرار می دهد.

Keywords:

قرآن , اصول تربیتی , رویکردهای روانشناسی , آموزه های اسلامی تربیت