جستاری فقهی پیرامون مسابقات ورزشی در قران و حدیث

از دیر باز تاکنون ورزشها و مسابقات مختلف، بخشی از زندگی انسانها را به خود اختصاص داده است به گونه ای که افراد به دواعی مختلف ساعاتی از زندگی خود را به ورزش و در مواردی به مسابقات اختصاص داده اند و انگیزه های مختلفی همچون سر گرمی، امادگی دفاعی، وقت گذرانی و شماری هم برای برد و باخت و سود مادی و اقتصادی در مسابقات گوناگون شرکت می کرده اند اسلام بدن انسان را چیزی بی ارزش نمی شمارد، زیرا بدن انسان ابزار تکامل روح است. درقرآن کریم این کتاب بزرگ و بی نقص آیاتی وجود دارد که به گونه ای بر اهمیت ورزش و نیرومند سازی جسم در کنار تقویت روح و بعد عملی و مسابقات دلالت دارد. در روایات اسلامی نیز رهنمودهای فراوانی از بزرگان دین، جهت حفظ صحت، توانمندی و تقویت بدن و پرداختن به آن، وارد شده است و به بعضی از ورزشها و مسابقات توصیه شده است توصیه به ورزشهایی مانند شنا وتیر اندازی نشان می دهد که ورزش باید هدفمند بوده پوچ و بیهوده و یا مضر نباشد و ازاین جهت اسلام ورزشها و مسابقات را به مستحب، مباح، مکروه، و حرام تقسیم نموده و احکام تکلیفی و وضعی مختلفی را صادر نموده است آنچه از مجموع مباحث بدست می آید اینکه مسابقات و ورزشها تا زمانی که قمار بر آنها صدق نکند، به نص و یا به اصل جایز است و منعی از آنها نیست این تحقیق به روش تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای به بررسی اقسام مختلف مسابقات و ورزشها می پردازد.

Keywords:

ورزش , مسابقات , فقهی , قران , حدیث