بررسی نقش برنامه ریزا ن شهری در ایجاد تفکیک منطقه ای در دوران آپارتاید و پسا آپارتاید؛ (نمونه موردی شهرک خوابگاهی SOWETO در ژوهانسبورگ آفریقای جنوبی)

تاریخچه آفریقای جنوبی یکی از سیاه ترین صفحات تاریخ معاصر انسانی می باشد .کشف طلا در استان"ویت واتر اسراند" این اجازه را به کشور داد که بطور خاص اولین کشور و ملت صنعتی شده در قاره سیاه باشدو این مسئله به سفید پوستان قابلیت برتری جویی و ایجاد رژیم آپارتاید را در سال ۱۹۴۸ میلادی نمود."راسیسم" و برتری جویینژادی افراد سفید پوست طبقه ثروتمند بعنوان صاحبان سرمایه،ماشین آلات و ابزار کار و جمعیت اقلیت از طرفی و جامعه سیاه پوستانآفریقا بعنوان افراد بومی طبقه کارگر و اکثریت محض از طرف دیگر چالشی انسانی را در قرن بیستم میلادی در جهان بوجود آورد.تاریخ معاصر آفریقای جنوبی متفاوت از بقیه آفریقا و سرشار از تبعیض و ناعدالتی است .از منظر برنامه ریزی شهری، تفکیک سازی نژادی مناطق شهری وسپس روستایی، از سال ۱۹۱۳ و با قانونمصوب زمینهای بومی ۳ ،رسمیت یافته و وارد مرحله تازه ای گردید.با قانون نواحی شهری در سال ۱۹۲۳ این پروسه کامل گردید ولی آپارتاید حقیقی با یک انتخابات در سال ۱۹۴۸ کلید خورد. واژهآپارتاید منحصرا در کشور آفریقای جنوبی برای بیان مسئله جداسازی نژادی قدرتمند و سخت ایجاد شد که در آن قدرت مرکزیبصورت دستوری و طی فرآیند قانون گذاری از بالا به پائین اعمال گردید که نتیجه آن تقسیمات شدید و رادیکال فضاهای شهریو بخصوص سکونتی بود .

Keywords:

جامعه شناسی شهری , تاثیرات برنامه ریزی شهری , زاغه نشینی , ژوهانسبورگ