امکان سنجی بهره گیری ارتقاء تاب آوری کالبدی-محیطی در افزایش اجتماع پذیری سرپناه موقت پس از زلزله

تجربه نشان می دهد بازماندگان سوانح در شرایط پس از بحران رضایت کافی از سر پناه هایی که از سوی نیروهای امدادی دریافت می نمایند، ندارند. از این رو برای ایجاد رضایت کاربران که اغلب بازماندگان پس از سوانح را شامل می شوند، افزایش اجتماع پذیری سرپناه از جمله اهداف غایی است و ضرورت پژوهش را با تفسیر سر پناهی با قابلیت تاب آوری کالبدی _ محیطی و منطبق با شرایط اقلیمی می توان پوشش داد. از اهداف این پژوهش می توان به افزایش اجتماع پذیری سرپناه موقت و طرح شاخص های سر پناهی با قابلیت تاب آوری کالبدی _ محیطی و منطبق با شرایط اشاره نمود. جهت رسیدن به اهداف ذکر شده، تحلیل کیفی-کاربردی، انجام شده است. ابتدا پس از مطالعات اولیه ادبیات پژوهشی و آثار پژوهشگران این حوزه، شاخص های موثر در تاب آوری کالبدی-محیطی، استخراج شده است، سپس در طراحی پرسش نامه خبرگان، پاسخ ها به روش ای اچ پی ارزیابی شده است، و در نهایت شاخص های موثر وزن دهی و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد اعمال شاخص های تاب آوری- کالبدی در میزان اجتماع پذیری سر پناه موقت موثر می باشد که براساس پژوهش های انجام شده شاخص های کالبدی در رتبه بندی میزان بالاتری دارد. شاخص های محیطی از جمله: امنیت، بهداشت، تداعی حس خانه، آسایش محیطی، منطبق با فرهنگ، منطقه بندی، .... و همچنین شاخص های کالبدی؛ فرم سازه ای مقاوم در برابر شرایط جوی، مصالح مقاوم در برابر شرایط جوی، سازه گسترش پذیر و مدولار، برپایی آسان و برپایی سریع همچنین رعایت ابعاد و استانداردها اولویت طراحی را شامل می شود.

Keywords:

تاب آوری کالبدی , سرپناه موقت , اجتماع پذیری , زلزله