طراحی الگوی کاربست انرژی های نو در مناطق روستایی استان زنجان

امروزه استفاده از انرژی نو به عنوان یکی از مهمترین راهکارهای حفظ محیط زیست و دستیابی به توسعه پایدار مورد توجه قرار گرفته است. لذا این پژوهش با هدف بررسی طراحی الگوی کاربست انرژی های نو در مناطق روستایی استان زنجان صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش خانوارهای روستایی بودند که تحت پوشش تکنولوژی انرژی نو در استان زنجان قرار داشتند که با استفاده از جدول کرجیسی و مورگان تعداد ۲۱۰ خانوار از آنها به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده گردید. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با نظر پانلی از متخصصان و کارشناسان قبل از پیش آزمون مورد تایید قرار گرفت. پایایی ابزار تحقیق نیز از طریق انجام آزمون اولیه بین ۳۰ نفر خارج از نمونه آماری و محاسبه آلفای کرونباخ برای مقیاس های اصلی پرسشنامه (در دامنه بین ۷۲/۰ تا ۹۰/۰) ارزیابی و تصحیح گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS۲۴ و AMOS۲۲ انجام گرفت. داده های گردآوری شده با استفاده از تکنیک مدل-سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل گردید. نتایج مدل ساختاری مستقیم نشان داد بین عوامل آموزشی، اجتماعی فرهنگی، سیاست گذاری و زیست محیطی رابطه مثبت و معنی داری با کاربست انرژی نو وجود دارد و این متغیرها ۳۷ درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می نمایند. اما رابطه معنی داری بین عوامل اقتصادی و فنی با کاربست انرژی نو مشاهده نگردید.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , توسعه پایدار , مناطق روستایی , استان زنجان