بررسی و تحلیل موانع اجتماعی - فرهنگی توسعه ی حمل ونقل عمومی پایدار در کلان شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل موانع اجتماعی- فرهنگی توسعه ی حمل ونقل عمومی پایدار کلان شهر اهواز است. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و توسعه ای است، ازنظر ماهیت ، توصیفی و تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جهت گردآوری اطلاعات از دو روش مطالعات کتابخانه ای و میدانی (پرسش نامه و مصاحبه) استفاده شده است. روش آنالیز آن کمی بوده که از مدل تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS استفاده شده است. همچنینجامعه آماری تحقیق را مناطق هشتگانه کلانشهر اهواز تشکیل داده اند. به منظور تعیین تعداد نمونه جامعه خبرگان، از روش نمونه گیری گلوله برفی استفاده شد که بر اساس آن، تعداد ۱۵ نفر از خبرگان مرتبط با حوزه این پژوهش انتخاب شدند. نوآوری این پژوهش ارائه مجموعه ای نسبتا کامل از موانع توسعه اجتماعی- فرهنگی حمل ونقل، دسته بندی موانع و شناخت تفاوت های مکانی در سطح شهر نکته مهمی است که سایر پژوهش ها چنین گستردگی موضوعی را نداشته اند. نتایج تحقیق نشان می دهد موانع اجتماعی - فرهنگی توسعه حمل ونقل عمومی در مناطق هشتگانه اهواز با هم متفاوت هستند؛ به طوری که در مناطق یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت و هشت به ترتیب ضعف فرهنگ سازمانی، سبک زندگی خودرو محور، ضعف مشارکت واحدهای وظیفه، عدم حمایت از مسافرت کودک، بی نظمی در سواره - پیاده شدن، مقاومت در پرداخت هزینه های عمومی، ضعف رعایت حقوق شهروندی مهم ترین موانع توسعه ی حمل ونقل عمومی در هر یک از مناطق هشتگانه است.

Keywords:

موانع توسعه , موانع اجتماعی- فرهنگی , پایداری حمل ونقل , حمل ونقل عمومی , کلان شهر اهواز