اثر ورزش بر شاخص های ترکیب بدنی و سلامت دانش آموزان

هدف این تحقیق، اثر ورزش بر شاخص های ترکیب بدنی و سلامت دانش آموزان می باشد با استفاده از نمونه گیری تصادفی ۲۲۰ نفر افراد شرکت کننده در ورزش همگانی و ۲۲۰ نفر افراد غیر فعال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، و از پرسشنامه استاندارد سلامت عمومی GHQ-۲۸ برای اندازه گیری ۴ خرده مقیاس سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی استفاده گردید. اعتبار پرسشنامه تاکنون در بیش از ۷۰ کشور دنیا برآورد شده است. R=۰/۸۲-۰/۹۲ برای فرضیه های تحقیق از آزمون یومن ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح P<۰/۰۵ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت جسمانی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی M=۲/۸±۲/۲ بهتر از دانش آموزان غیر فعال ۳/۶±۵/۳=M است و دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی اضطراب و اختلال خواب کمتری ۲/۳±۳/۴=M از افراد غیر فعال ۳/۷±۸/۶=M دارند. وضعیت کارکرد اجتماعی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی ۲/۹±۳/۳=M بهتر از دانش آموزان غیر فعال ۳±۶/۳=M بود، وضعیت افسردگی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی ۱/۵±۱/۲=M نیز کمتر از دانش آموزان غیر فعال ۳/۳±۵/۴=M است که این نتایج در سطح P<۰/۰۱، معنی دار بودند. همچنین بین سلامت عمومی دانش آموزان شرکت کننده در ورزش همگانی با مدت فعالیت ورزشی r=۰/۶۴ ارتباط معنی دار وجود داشت. بنابراین می توان بیان کرد که وضعیت سلامت عمومی (کل شاخص ها) دانش اموزان فعال در ورزش همگانی بهتر از دانش اموزان غیر فعال است و هرچه مدت فعالیت های ورزشی بیشتر باشد احتمال افزایش شاخص های ترکیب بدنی دانش آموزان نیز وجود خواهد داشت.

Keywords:

ورزش , شاخص , ترکیب بدنی , سلامت , دانش آموزان