تحلیل اهداف غایی متغیر عاطفه در قصاید متنبی

عاطفه، پربسامدترین عنصر سازنده شعراست که به ارزیابی موقعیت های واقعی و تخیلی می پردازد و جریان تعامل را پیش می برد.انطباق جهان واقع وذهن ایدئال گرا در کنش عاطفی وجودندارد؛ تنها حالات درونی شاعر به مخاطب انتقال می یابد.شعر نتیجه عملکرد عاطفی انسان درمواجهه با دنیای بیرو است؛لیکن دراین بین،عاطفه سبب می شود تمام عناصر دیگر شعر که همانا وزن و آهنگ ،تخیل ، کلام و اندیشه اند،دریک راستا سیر کنند «متنبی» (۹۱۵-۹۶۵ م)، شاعر مدیحه سرای عرب در عصر عباسی، باظرافت و لطایف الحیل، تغز ل و حکمت را درهم می آمیزد، از شگرد پراگماتیسمی تکراربرای اقناعمخاطب بهره می گیرد تا به اغراض دنیاوی خویش دست یابد؛ نکته جالب توجه اینجاست که وی بارها احساس و عاطفه خود را قربانی دنیاطلب ی نمودهاست. این پدیده درتاریخ زندگی کمتر شاعری مشاهده می شود. جستار حاضر با روش تحلیلی توصیفی و بر مبنای مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفتهاست. هدف اصلی این مقاله ، تحلیل اهداف عنصر عاطفه از زوایای مختلف مثبت ومنفی در شعر متنبی است.

Keywords:

عاطفه , عناصرشعر , مدیحه , متنبی , آمیختگی تغزل و حکمت