ارزیابی تخمینگر کریجینگ در میانیابی بارش (مطالعه موردی: استان اصفهان)

داده های مربوط به بارندگی در هر منطقه نقش بسیار مهمی در بررسی مسائل منابع آبی دارند. اما به دلیل نبود ایستگاه های بارانسنجی در تمام محدوه ی مورد مطالعه نیاز به میانیابی و بازسازی داده ها می باشد. از آنجا که روش های درونیابی متعددی وجود دارد، تعیین بهترین روش درونیابی مشکل خواهد بود و انتخاب بهترین روش و تهیه نقشه های پهنه بندی بارش بستگی به شرایط جغرافیایی منطقه دارد و بایستی برای هر منطقه بصورت جداگانه بررسی شود. روش های زمین آماری به دلیل در نظر گرفتن موقعیت و آرایش داده ها و همچنین همبستگی مکانی آنها معمولا دقت مناسبی را ارائه می کنند. در این پژوهش، به ارزیابی تخمینگر کریجینگ در میانیابی بارش در استان اصفهان پرداخته شده است. بررسی نرمال بودن داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام شده است. در تمامی ماه ها داده های اولیه نرمال نبوده است. نرمال سازی و بررسی سطح اعتمادپذیری نرمال بودن داده ها توسط دو آزمون شاپیرو ویلک و کلموگراف اسمیرنوف انجام شد. پس از نرمال سازی و بررسی سطح اعتمادپذیری نرمال بودن داده ها، داده ها وارد محیط نرم افزار GIS شد و آنالیزها جهت تعیین مدل مناسب انجام شد. نتایج نشان داد که در اکثر ماه ها مدل گوسین، بهترین مدل است که دلیل آن پیوستگی مکانی بالای داده های بارش در محدوده مورد مطالعه بوده است. پس از انتخاب مدل مناسب، نقشه های پهنه بندی استخراج شده و RMSE پایین بدست آمده در تمامی ماه ها نشان از مطلوب بودن روش کریجینگ در پهنه بندی بارش در استان اصفهان می باشد. نتایج آزمون t برای داده های مشاهداتی و تخمینی در تمامی ماه ها نشان دهنده ی عدم اختلاف معنی دار بین داده های مشاداتی و تخمینی می باشد.

Keywords:

زمین آمار , کریجینگ , GIS , SPSS , نرمال سازی , پهنه بندی , میانیابی , مدل گوسین