بررسی تاثیر مربیگری سازمانی برهمدلی سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر مربیگری سازمانی بر همدلی سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه می باشد. برای این منظور مربیگری سازمانی براساس نظریه پارک و مکلین و همدلی سازمانی براساس نظریه دیویس تعریف و در این راستا یک فرضیه اصلی و پنج فرضیه فرعی تنظیم گردیده است . جامعه آماری تحقیق حاضر کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه می باشد که تعداد آنها ۱۵۶ نفر می باشد. حجم نمونه آماری با استفاده از رابطه کوکران ۱۱۱ نفر برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده است . ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه ؛ پرسشنامه مربیگری سازمانی پارک و مکلین (۲۰۰۸) و پرسشنامه همدلی سازمانی دیویس (۱۹۸۳) می باشد که پس از سنجش روایی و پایایی و اطمینان از آن، در اختیار نمونه آماری قرار گرفت . برای تجزیه و تحلیل دادههای جمع آوری شده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است . بدین ترتیب که برای طبقه بندی، تلخیص و توصیف دادههای آماری از روش آمار توصیفی و در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون کولموگروف-اسمیرنف ، r پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. نتایج حاصل بیانگر آن است که مربیگری سازمانی و چهار بعد آن؛ ارتباط باز، ارزش قائل شدن به دیگران، پذیرش ابهام و تسهیل آموزش و توسعه کارکنان بر همدلی سازمانی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه موثر است . و بعد رویه تیمی مربیگری سازمانی بر همدلی سازمانی در دانشگاه آزاد مراغه تاثیری ندارد.

Keywords:

مربیگری سازمانی , ارتباط باز , رویه تیمی , ارزش قائل شدن به دیگران , پذیرش ابهام و تسهیل آموزش و توسعه کارکنان , همدلی سازمانی .