تبیین ماهیت تربیت معنوی و راهبردهای تحقق آن در معارف علوی

با ظهور مکاتب فلسفی و رویکردهای فکری نوین در عرصه تعلیم و تربیت همچون نگرش های پست مدرنیستی، چالش هایی پیش روی تربیت به خصوص تربیت معنوی انسان رخ نموده است. مقصود از تربیت معنوی، تربیت جامعی است به گونه ای که ارتباط صحیح، مسئولانه و مبتنی بر انگیزه الهی در چهار عرصه خود، خدا، دیگران و طبیعت شکل می گیرد. داده های پژوهش حاضر که ماهیتی توصیفی تحلیلی دارد و به روش کتابخانه ای با استفاده از منابع حوزه تعلیم و تربیت و شروح معتبر و اصیل نهج البلاغه، سامان یافته است، در صدد است ضمن بیان معنای لغوی و اصطلاحی «تربیت معنوی»، مجموعه ای از مهم ترین راهبردهای تحقق تربیت معنوی با بهره گیری از معارف علوی را در حوزه های یاد شده تبیین نماید. یافته های تحقیق نشان می دهد امام علی (ع) «رابطه با خدا» را محور و اساس سایر رابطه های «من» با خود، خلق و خلقت دانسته به طوری که در پرتو این محوریت، تربیت معنوی تحقق می یابد.

Keywords:

تربیت معنوی , معنویت دینی , امام علی , معارف علوی , نهج البلاغه