تاثیر اختصاص مسیرهای ویژه دوچرخه بر حس سلامت ، شادابی و حس تعلق به مکان شهروندان (نمونه موردی بلوار طالقانی شهر رامسر)

امروزه در بسیاری از شهرهای جهان، رشد اقتصادی همراه و همزاد افزایش سفرهای درون شهری است و عمدتاالگوی سفر به خودرو متکی است و این موضوع، مانعی در مسیر دستیابی به حمل ونقل شهری پایدار محسوبمی شود. یکی از راهکارهای در نظر گرفته شده در برنامه ریزی حمل ونقل درون شهری همساز با محیط زیست،استفاده از دوچرخه و ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری در کنار سایر شیوه های حمل ونقل عمومی و شخصیاست. تاکنون بررسی و تحقیقی علمی و مبتنی بر استانداردهای بین المللی در باب مکان پذیری بهینه در شهررامسر برای مسیرهای دوچرخه سواری صورت نگرفته است. پروژه حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و توسعه ایو به لحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی و تحلیلی است و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، در حوزه مطالعاتکتابخانه ای- میدانی قرار دارد. از میان سه گزینه ورزش، انجام امور روزمره زندگی و رفتن به محل کار، دلیلاصلی استفاده از وسیله دوچرخه ورزش کردن با ۵۴ % است که نشان می دهد رویکرد استفاده از دوچرخه درمیان عموم مردم شهر رامسر در صورت استفاده، بیشتر ورزش کردن خواهد بود. در نهایت مکان پذیری بهینهمسیر تردد دوچرخه همراه با اثر بخشی حس سلامت، شادابی و حس تعلق به مکان در این شهر ارزیابی وپیشنهاد می شود .

Keywords:

مسیر دوچرخه سواری , حمل و نقل پایدار , دوچرخه , برنامه ریزی شهری , حس تعلق به مکان۱