برنامه ریزی توسعه نیروگاه های حرارتی در ایران در برنامه هفتم توسعه، براساس محدودیت سوخت گاز
Publish Year: 1402
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 281
This Paper With 41 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_JPDR-4-1_006
Index date: 25 June 2023
برنامه ریزی توسعه نیروگاه های حرارتی در ایران در برنامه هفتم توسعه، براساس محدودیت سوخت گاز abstract
توسعه نیروگاه های حرارتی، جهت تامین پیوسته انرژی الکتریکی، به طور متوسط، حداقل به ۳ سال زمان نیاز دارد؛ بنابراین، لازم است برنامه ریزی توسعه ظرفیت این نیروگاه ها، براساس نیاز مصرف، از قبل صورت پذیرد. ازطرفی دولت ها، برای رشد اقتصادی و افزایش کارایی در زمینه احداث نیروگاه ها، شدیدا به مشارکت بخش خصوصی نیازمند هستند. هدف این تحقیق، برنامه ریزی توسعه نیروگاه های حرارتی، در راستای حداکثرسازی سهم توسعه نیروگاه های خصوصی، با لحاظ محدودیت سوخت گاز، در طول برنامه هفتم توسعه است. در این مقاله، ابتدا، جهت پیش بینی میزان اوج بار شبکه برق، در طول دوره، از دو روش سری زمانی آریما و شبکه عصبی نارکس استفاده میشود. همچنین، تاثیر دو متغیر برون زا و نوظهور، شامل رشد مصرف حاصل از استخراج رمزارزها و رشد مصرف صنایع، بر میزان اوج بار بررسی می گردد. سپس، میزان ظرفیت ممکن توسعه نیروگاه های خصوصی، برای تامین افزایش بار پیش بینی شده در بازه مطالعه، باتوجه به محدودیت سوخت قیدشده در اسناد بالادستی، تعیین می گردد. مطابق با نتایج، در طول برنامه هفتم توسعه، باتوجه به محدودیت سوخت، حداکثر، می توان برای توسعه نیروگاه حرارتی جدید، به میزان ۵۱۵۷ مگاوات برنامه ریزی نمود. سیکل ترکیبی کردن نیروگاه های گازی موجود، ارتقای راندمان نیروگاه های حرارتی، افزایش ظرفیت نیروگاه های تجدیدپذیر و کاهش شدت مصرف انرژی، مهمترین راهکارهای پیشنهادی است.
برنامه ریزی توسعه نیروگاه های حرارتی در ایران در برنامه هفتم توسعه، براساس محدودیت سوخت گاز Keywords:
برنامه ریزی توسعه نیروگاه های حرارتی در ایران در برنامه هفتم توسعه، براساس محدودیت سوخت گاز authors
حسین حیرانی
استادیار گروه پژوهشی سیاست فناوری و نوآوری، مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران.
امیر دودابی نژاد
دکتری اقتصاد نفت و گاز، دانشکده اقتصاد، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
سیدمحمد شبیری
دانشجوی دکتری مهندسی برق، دانشکده مهندسی برق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :