بررسی تاثیر رخساره های رسوبی و فرایندهای دیاژنزی بر واحدهای جریان هیدرولیکی سازند شوریجه

سازند شوریجه به سن کرتاسه پیشین (نئوکومین بارمین) مهمترین سنگ مخزن آواری کربناته در شمال شرق ایران است. عمده تولید گاز در زون های B و D این سازند صورت می گیرد. در این پژوهش برای درک عوامل کنترل کننده کیفیت مخزنی این سازند بررسی های جامع پتروگرافی و پتروفیزیکی انجام گرفت. بر پایه مطالعات پتروگرافی تعداد ۵ رخساره رسوبی (پتروفاسیس) شامل میکروکنگلومرا، ماسه سنگ، رس سنگ/شیل، دولومادستون ماسه ای و ااییدگرینستون دولومیتی ماسه ای شناسایی شد. این رخساره های رسوبی (پتروفاسیس) متعلق به بخش بالایی پهنه جزرومدی، پهنه جزرومدی، لاگون، روخانه بریده بریده شامل پشته های طولی، و روخانه مئاندری (دشت سیلابی و دریاچه شاخ گاوی) بوده که در یک محیط رودخانه ای دریایی نهشته شده اند. براساس داده تخلخل و تراوایی حاصل از آنالیز مغزه، تعداد ۴ واحد جریان هیدرولیکی (HFU) با استفاده از روش شاخص زون جریان (FZI) تفکیک گردید. یافته های این پژوهش نشان می دهد که گسترش فرآیندهای دیاژنزی انحلال، دولومیتی شدن و فشردگی شیمایی (استیلولیت و رگچه انحلالی) با رخساره های دانه درشت شامل کنگلومرا، ماسه سنگ و ااییدگرینستون دولومیتی ماسه ای مربوط به محیط پرانرژی رودخانه بریده بریده، لاگون و سدهای جزرومدی و واحدهای جریانی سه و چهار (HFU۳، HFU۴) که بهترین کیفیت مخزنی را دارند در ارتباط است.گسترش فرآیندهای دیاژنزی سیمانی شدن (سیلیسی، کربناته و انیدریتی) و دگرسانی فلدسپاتها با رخساره های گل غالب شامل رس سنگ/شیل و دولومادستون ماسه ای مربوط به محیط کم انرژی رودخانه بریده بریده، مئاندری، دشت سیلابی و بالای جزرومدی و واحدهای جریانی یک و دو (HFU۱، HFU۲) که پایین ترین کیفیت مخزنی را دارند در ارتباط است.

Keywords:

سازند شوریجه , رخساره , دیاژنز , واحد جریان هیدرولیکی