تاثیر کودهای زیستی، شیمیایی بر رشد و عملکرد نخود تحت تنش آبی در شرایط مشهد

اثر کودهای بیولوژیکی و شیمیایی بر خصوصیات رشدی و عملکردی نخود در دو سطح ظرفیت زراعی طی دو سال ۱۳۹۶-۹۶) و -۹۹ (۱۳۹۸ به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار مورد مطالعه قرار گرفت. ترتیبی که کرت های اصلی %۸۰ (I-۸۰) و (I-۵۰) %۵۰ ظرفیت زراعی و عوامل فرعی شامل -Nتثبیت کننده آزاد (B-N) و پتاسیم (B-K) و باکتری های حل کننده فسفات (B-P)، ترکیب آنها و رژیمهای کوددهی رایج منطقه بودند. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد ساقه، ارتفاع اولین غلاف، درصد غلاف بارور، وزن دانه در بوته و زیست توده در تیمار F+B-NPK در I-۸۰ بدست آمده است. نتایج نشان داد که زیستتوده تحت تیمار F+B-NPK در ۸۰ درصد ظرفیت زراعی (I-۸۰) نسبت به شاهد بدون کود ۷۷ درصد افزایش یافت، در حالی که این تفاوت بیش از ۱۶۰ درصد افزایش در ظرفیت زراعی (I-۵۰) ۵۰ و تیمار کودی F+B-NPK نسبت به شاهد مشاهده شد. از طرفی تیمار I-۸۰ و B-NPK در سال اول آزمایش زیستتوده را نسبت به سال اول و تیمار شاهد و در سال دوم نسبت به تیمار I-۵۰ به طور معنی داری افزایش داد. به طور کلی می توان بیان کرد که کاربرد کودهای بیولوژیک میتواند اثر تعدیل کنندگی بر اثرات نامطلوب خشکسالی داشته باشد. اما این کودها در شرایطی که شدت تنش کمتر بود، تاثیر بیشتری بر بهبود اجزای عملکرد داشتند. با این وجود، این کودها می توانند برای کاهش مصرف کودهای شیمیایی و اهداف کشاورزی پایدار کارآمد باشند.