واکاوی ارتباط یادگیری مهارت سازگاری اجتماعی بر رشد اخلاقی دانش آموزان دارای اختلال آموزشی مطالعه موردی شهر سرباز

هدف از انجام این پژوهش سنجش اثربخشی آموزش مهارت های ارتباط اجتماعی بر رشد اخلاقی، میزان سازگاری و پذیرش اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال آموزشی بود. این تحقیق از نوع طرح های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان دارای اختلال آموزشی پایه دوم آموزش و پرورش شهر سریاز تشکیل دادند. روش نمونه گیری در دسترس و سپس یک پایه از آن انتخاب شد (پایه دوم) و تعداد متشکل از ۱۴ نفر دانش آموز دارای اختلال آموزشی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل ۷ نفر از آزمودنیها بود. گروه آزمایش، ۸ جلسه نیم ساعتی تحت آموزش مهارت های ارتباط اجتماعی قرار گرفتند. در پژوهش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی دکتر دخانچی، رشد اخلاقی دکتر لطف آبادی و پذیرش اجتماعی کراون و مارلو به صورت گروهی استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و کواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش مهارت اجتماعی باعث افزایش رشد اخلاقی، سازگاری و پذیرش اجتماعی می شود.

Keywords:

مهارت های ارتباط اجتماعی , رشد اخلاقی , سازگاری اجتماعی , پذیرش اجتماعی , دانش آموزان دارای اختلال آموزشی