مقایسه تاثیر آموزش به روش تجربه و بازی با آموزش به روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی و مهارت حل مسئله ریاضی دانش آموزان دختر دیر آموز پایه اول ا بتدایی شهرستان مانه و سلمقان

این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر آموزش به روش تجربه و بازی با آموزش به روش سنتی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی دانش آموزاندختر دیر آموزپایه اول ابتدایی شهرستان مانه وسلمقان انجام شد. پژوهش از حیث هدف، کاربردی و از حیث موقعیت، میدانی و برحسب روش تحقیق نیمه آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنتر ل بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانشآموزان دختر پایه اول ابتدایی شهرستان مانه وسلمقان درسال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ در نظر گرفته شد. تعداد ۶۰ نفر دانش آموزدختر دیرآموز پایه اول ابتدایی به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند.ابزارگردآوری داده ها شامل پرسش نامه مهارت حل مساله هپنر و پترسن (۱۹۸۲) و سوالات ریاضی طراحی شده مبتنی بر مباحثتدریس شده در ۶ جلسه اموزی بود. در گروه آزمون بازی های آموزشی جهت آموزش مفاهیم برنامه درسی ریاضی اول ابتدایی طی ۶جلسه دو ساعتی برای آشنایی با اعداد، مفهوم جمع، تفریق، جدول شگفت انگیز و آموزش مسال های جمع و تفریق اجرا شد. به منظورپاسخگویی به فرضیه های پژوهشی به منظور مقایسه میانگین نمرات دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون از روش آماری تحلیلکواریانس به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج پزوهش نشان داد که روش تدریس بازیو تجربه بر مهارت حل مساله و یادگیری ریاضی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با روش سنتی تاثیر بیشتری دارد.

Keywords:

روش آموزش تجربه و بازی , روش تدریس سنتی , یادگیری ریاضی , مهارت حل مساله , دانش آمو ز دیرآموز