تاثیر دو نوع تمرین ورزشی داوطلبانه و اجباری بر رفتار شبه افسردگی ناشی از جدایی از مادر و برخی فاکتورهای میتوکندریایی موش های صحرایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تاثیر دو نوع تمرین ورزشی اختیاری و اجباری بر رفتار شبه افسردگی ناشی از جدایی از مادر و برخی فاکتورهای میتوکندریایی موش های صحرایی است. به همین منظور ۵۶ سر رت نر به صورت تصادفی به ۷ گروه کنترل، کنترل و تمرین اختیاری(C+RW)، کنترل و تمرین اجباری (C+ TM)، جدا شده از مادر (MS) و جدا شده از مادر و ورزش اختیاری (MS+RW)، جدا شده از مادر و ورزش اجباری(MS +TM) و جدا شده از مادر و داروی فلوکسیتین (MS+FLX) تقسیم شدند. رت های گروه MS ، MS+RW ، MS+TM و MS+FLX از روز ۲ پس از تولد تا روز ۱۴ پس از تولد به مدت ۱۸۰ دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس آزمودنی ها به صورت ۴ تایی تا روز ۲۸ در قفس‎‎ نگهداری شدند. گروه تمرین از روز ۲۸ به چرخ گردان بصورت ۲۴ ساعت شبانه روز و تمرین بروی تردمیل دسترسی داشتند. در روز ۶۰ رفتارهای افسردگی به وسیله آزمون های OPT,SPT,FST و Splash test ارزیابی شد. میزان بیومارکرهای میتوکندریایی که شامل میزان گلوتاتیون میتوکندریایی (GSH) و میزان رهاسازی سیتوکروم C در بافت مخچه بود نیز اندازه گیری شد. نتایج ما نشان داد ورزش اختیاری توانست بطور معنی داری رفتارهای شبه افسردگی ناشی از استرس جداسازی از مادر را خنثی نماید. همچنین ورزش اختیاری و اجباری اثرات سودمند و معناداری در افزایش تولید گلوتاتیون و کاهش رهاسازی سیتوکروم C در مخچه موش های دچار استرس MS را نشان داد. یافته های این پژوهش نشان داد ورزش می تواند به عنوان یک روش غیردارویی مناسب و کم هزینه برای درمان اختلالات افسردگی باشد.

Keywords:

بیومارکرهای میتوکندریایی , استرس اولیه دوران زندگی , رفتار شبه افسردگی , ورزش اختیاری , ورزش اجباری