هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر گل درمانی بر
پرخاشگری کودکان حادثه دیده و سوگوار دبستانی ۷ تا ۱۲ ساله بوده است. جامعه پژوهش حاضر، شامل کودکان دبستانی با رفتارهای پرخاشگرانه و خشمگین ۷ تا ۱۲ ساله شهر مشهد بوده است. از این رو مناطق ۷ گانه اموزش پرورش مشهد ، درمنطقه ۵ اموزشی ، ۳ مدرسه دخترانه و ۳ مدرسه پسرانه به عنوان مدارس انتخابی مورد بررسی قرار گرفتند. در این مرحله ۲۷۴ کودک ۱۱۷) دختر و ۱۵۷ پسر) بر اساس پرسشنامه CBCL مورد ارزیابی قرار گرفتند . ۳۵ دانش اموز که نمره
پرخاشگری انها بالاتر بود انتخاب شدند . از ۳۵ دانش آموز ۱۰ نفر ۸ ساله ، ۱۲ نفر ۹ ساله و ۸ نفر ۱۰ ساله و ۵ نفر ۱۱ ساله بودند. ۲۱ نفر از کودکان در گروه ازمایش و ۱۴ نفر در گروه کنترل به شکل تصادفی قرار گرفتند. سپس گروه کنترل در انتظار ماندند و گروه ازمایش به شکل ۳ گروه ۷ نفره ، تحت مداخله های گل درمانی قرار گرفتند.. در این پژوهش از روش تحقیق شبه نیمه تجربی با پیش ازمون ، پس ازمون و پیگیری ، با گروه های ازمایش و کنترل استفاده شده است. برنامه کار با گل به گروه ازمایش ارائه شد و نتایج اثر ازمایش با گروه کنترل مقایسه شد . در طول جلسه های کاربا گل ، گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. پس از اجرای آزمون پی گیری برای گروه کنترل نیز جلسه های کار با گل اجرا شد. در نهایت داده ها براساس تحلیل واریانس تکرار اندازه ها ( طرح* آمیخته بین درون گروهی) مورد تحلیل قرار گرفتندF مشاهده شده ناشی از تحلیل نتایج به دست آمده نشان داد کار با گل توانسته است
پرخاشگری کودکان گروه آزمایش را نسبت به گروه کنترل کاهش دهد. این امر در پی گیری نیز ثبات مناسبی را دارا بوده است.