رابطه بین حسابداری و مسئولیت اجتماعی

امروزه با توجه به پیچیده شدن ارتباط شرکتهای موجود در جامعه با یکدیگر و همچنین با دولت و افراد حاضر در جامعه شرایطی بوجود آمد که شرکتها می بایست نه تنها به ذینفعان بلکه به آحاد مردم پاسخگو باشند. از دهه ۶۰ میلادی شرکتها به اهمیت منابع اجتماعی پی برده اند بگونه ای که این اهمیت خود را در یک دهه بعد در گزارشگری اجتماعی نشان داد. دهه ۷۰ شروع و اوج دوران حسابداری و گزارشگری اجتماعی به شمار می آید. در این دهه مقالات زیادی نوشته شد که نشان از علاقه مندی مدیران به ارائه اطلاعات اجتماعی می دهد بطوری که در دهه اول گسترش حسابداری اجتماعی بسیاری از شرکتها به سمت گزارشگری اجتماعی پیش رفتند.مشکلات زیادی نیز در راستای گزارشگری اجتماعی وجود داشته و دارد که پیشرفت این نوع گزارشگری را با محدودیت مواجه نموده است که در این کتاب، به برخی از مشکلات اشاره شده است .در تحقیقات نشان داده شده است که مدیران شرکتها تمایل دارند که گزارشگری اجتماعی شرکت را بصورت محدود و متناسب با هدف حداکثر سازی ثروت سهامداران بکار گیرند. همچنین در تحقیقات نشان داده شده است که مدیران معتقدند فشارهای اجتماعی باعث ایجاد نیاز به پاسخگویی شرکتها شده است (فروغی و همکاران، ۱۳۸۷: ۵۹و ۶۰).با توجه به احساس نیاز شرکتها و مدیران به ارائه گزارشات اجتماعی و از طرفی با توجه به محدودیتهایی که برای ارائه گزارشهای اجتماعی مناسب وجود دارد به نظر می رسد سازمان های قانونگذاری می بایست قوانینی تدوین نمایند تا شرکتها را مجاب نمایند گزارشگری اجتماعی داشته باشند. با تدوین قوانینی منسجم به نظر می رسد که بتوان شرکتها را به سمت پیشرفت و ارائه گزارشات اجتماعی مناسب سوق داد.

Keywords:

حسابدار , اجتماع , شرکت , پیشرفت , مشکلات.