تحلیل اثربخشی توانمندی کنترل پرخاشگری در دانش آموزان ابتدایی

برای پیشگیری از بروز رفتارهای خشونت آمیز فیزیکی، شناسایی انواع خشونت های کلامی و عوامل پدیدآورنده آن در بین جوانان می تواند در امر پیشگیری کارساز باشد. برجسته ترین گونه پیشگیری از نوع کنشی، پیشگیری اجتماعی نام دارد. پیشگیری اجتماعی مجموعه ای از اقدام هایی است که مهار عوامل اثرگذار در شکل گیری جرم را دنبال می کند. با توجه به آنچه درباره پیشگیری های زودرس مطرح می شود، گرانیگاه پیشگیری زودرس را میتوان آموزش و پرورش در معنای گسترده آن دانست.خشونت و پرخاشگری جسمانی کودک، پیش درآمد رفتارهای ضداجتماعی دیگر است. اگرچه برخی از مولفان تلاش کرده اند پرخاشگری را به انگیزه های فطری و مسائلی مانند آن مربوط کننده پژوهش ها نشان داده اند که نه انگیزه های معطوف به خشونت و نه کشاننده های ناشی از ناکامی، ریشه پرخاشگری انسان ها هستند. انسانها یکدیگر را مورد حمله قرار میدهند، زیرا واکنش های پرخاشگرانه را یاد گرفته و برای انجام آن انتظار پاداش داشته یا این پاداش ها را به دست آورده اند. از طرف دیگر، انسان موجودی است که به مدد رشد مغز و قابلیت های ناشی از آن، قادر به پیش بینی محتمل ترین پیامدهای رفتاری و معنایایی آن است، اما چون پی بردن به این امر که زندگی شخص دیگری را به شکل نامطلوب تحت تاثیر قرار داده بسیار ناگوار است، دریافت های خود را تحریف می کند و به جای فهم احساس اطرافیان، به توجیه های خود کامرواساز روی می آورد.

Keywords:

پرخاشگری , نوجوانان , مدرسه , دانش آموزان .