بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و مولفه های آن با نگرش به ریاضی در دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و مولفه های ان با نگرش به درس ریاضی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهر جوانرود به تعداد ۸۰۰ نفر بود که عداد ۲۸۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند . برای جمع اوری داده ها از پرسشنامه یادگیری خودراهبر و نگرش به ریاضی استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین یادگیری خودراهبر و مولفه های آن با نگرش به ریاضی رابطه ی ثمبت و معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های یادگیری خودراهبر قدرت پیش بینی ۵۴ درصد از تغییرات نگرش به ریاضی را دارند. بنابراین می توان گفت که یادگیری خودراهبر و مولفه های آن از متغیرهای مهم و موثر بر نگرش به ریاضی دانش آموران خواهد بود.

Keywords:

یادگیری خودراهبر , نگرش به ریاضی , انگیزش