اثر سرترالین و آمی تریپتیلین بر حرکت دندانی، تحلیل ریشه، ریمودلینگ استخوان آلوئولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ

مقدمه: داروهای ضد افسردگی جزء داروهای پرمصرف در میان افراد جامعه میباشند. این داروها ممکن است اثراتی در تنظیم عملکرد سلولی استخوان داشته و در نتیجه؛ مقادیر حرکت دندانی طی اعمال نیروهای ارتودنسی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر داروهای سرترالین و آمی تریپتیلین بر روی میزان حرکات دندانی و ریمادلینگ استخوان آلوئولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ بود. مواد و روشها: در این مطالعه ی تجربی، ۹ سگ نر بالغ به صورت تصادفی در سه گروه سه تایی، گروه اول داروی سرترالین، گروه دوم داروی آمی تریپتیلین و گروه شاهد (نرمال سالین) تقسیم شدند. بعد از کشیدن دندان پرمولر اول در هر کوادرانت، یک فنر نیکل تیتانیومی با نیروی ۲۰۰ گرم در حد فاصل بین دندان کانین و پرمولر دوم متصل و فرم داده شد. در پایان ماه دوم، فاصله بین دندانهای کانین و پرمولر دوم اندازه گیری شده و سپس درصد تحلیل ریشه و میزان تشکیل استخوان به صورت کلی و میزان تشکیل استخوان به تفکیک نوع استخوان (woven و lamellar) توسط پاتولوژیست تعیین گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری t-test استفاده شد (۰۵ / ۰ = α). یافته ها: در سه گروه آمی تریپتیلین، سرترالین و شاهد، میانگین میزان حرکت دندان (۴۸۳ / ۰ = p value)، میزان تحلیل ریشه (۶۰۸ / ۰ = p value)، میانگین رسوب کلی استخوان (۰۷۸ / ۰ = p value)، درصد تشکیل استخوان نابالغ (۶۱۶ / ۰ = p value) و درصد تشکیل استخوان لاملار (۰۸۳ / ۰ = p value)، در هیچ گروه و در هیچ کدام از دندان های پرمولر تفاوت آماری معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: میزان حرکت دندان و میزان رسوب استخوان و تعداد ترابکولاهای تحلیلی ریشه در سگ، با مصرف سیستمیک داروی آمی تریپتیلین و سرترالین کاهش یافته که از نظر آماری نسبت به گروه شاهد معنی دار نبود.

اثر سرترالین و آمی تریپتیلین بر حرکت دندانی، تحلیل ریشه، ریمودلینگ استخوان آلوئولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ Keywords:

ریمودلینگ استخوان , داروی ضد افسردگی , تحلیل ریشه