مقایسه ی کمی (تعداد) و کیفی (مورفولوژی) سلول های ماست سل در وضعیت های مختلف سلامت و بیماری لثه به روش هیستوشیمی

مقدمه: آگاهی از پاتوژنز پریودنتیت مزمن، می تواند در پیشگیری و درمان این بیماری کمک کننده باشد. در خصوص نقش ماست سل در پرونیت، مطالعات متعدد با نتایج ضد و نقیض وجود دارد. لذا در این مطالعه سعی شد تا تراکم ماست سل در پریودنتیت مزمن با لثه ی سالم مورد مقایسه قرار گیرد. مواد و روش ها: این مطالعه ی مورد- شاهدی از نوع مقطعی، بر روی ۳۶ نمونه ی لثه (۱۴ مورد پریودنتیت مزمن و ۲۲ مورد لثه ی سالم بالینی از بین مراجعه کنندگان به یک مرکز درمانی تخصصی در سال ۱۳۹۲) انام شد. از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و نیز تولوییدن بلو برای تشخیص ماست سل ها استفاده شد. تعداد کلی ماست سل ها (سالم و دگرانوله) در چنج میدان میکروسکوپی متوالی با قدرت بالا و درشت نمایی ۴۰۰، مورد شمارش قرار گرفتند. تمامی داده ها با استفاده از آزمون Independent t-test با سطح معنی داری p value>۰/۰۵ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس آزمون Independent t-test، میانگین تعداد ماست سل های دگرانوله در گروه مبتلا به پریودنتیت مزمن، ۱۷/۷۸ و در گروه با لثه ی سالم برابر با ۲۹.۷۲ بوده و اختلاف آماری معنی دار ندارد (p value=۰/۰۷۱). میانگین تعداد ماست سل ها در گروه مبتلا به پریودنتیت، ۲۰.۵۷ و در گروه شاهد، ۳۶/۵۴ و از نظر آماری معنی دار می باشد (p value=۰/۰۴۲). نسبت ماست سل های دگرانوله شده به کل ماست سل ها در گروه مبتلا، برابر با ۰/۸۵۷ و در گروه شاهد، برابر با ۰/۸۶۶ و از نظر آماری معنی دار نمی باشد (p value=۰/۸۹۱). نتیجه گیری: طبق بررسی های انجام شده، اینگونه می توان بیان کرد که تعداد ماست سل های دگرانوله و نیز نسبت ماست سل های دگرانوله به کل ماست سل ها در گروه شاهد و بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن مارجینال، تفاوت معنی داری نداشتند، ولی تعداد کل ماست سل ها به طور معنی داری در گروه سالم بیشتر بود.

مقایسه ی کمی (تعداد) و کیفی (مورفولوژی) سلول های ماست سل در وضعیت های مختلف سلامت و بیماری لثه به روش هیستوشیمی Keywords:

ماست سل , پریودنتیت مزمن , ژ نژیویت , تلوییدن بلو