بررسی رابطه ی بین میزان آشنایی با فناوری اطلاعات وخودتنظیمی دانش آموزان بارضایتمندی آنان از آموزش های مجازی در مدارس متوسطه شهرستان خواف

گسترش و اثربخشی آموزش در پرورش استعدادها مستلزم شناخت فرایندآموزش وآگاهی از شیوه های نوین می باشد. روش هایی که قابلیت دانش آموزان در استفاده از حجم وسیع اطلاعات وبه کارگیری آن در همه حیطه های زندگی را آسان می سازد. مسئله کیفیت و اثربخشی آموزشی از مهمترین دغدغه های نظام های آموزشی و دست اندرکاران امر توسعه در هر کشوری است. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی بین میزان آشنایی با فناوری اطلاعات و خودتنظیمی دانش آموزان با رضایتمندی آنان از آموزش های مجازی در مدارس متوسطه شهرستان خواف انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان خواف که درسال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۳۰ نفر به عنوان نمونه از جامعه مورد نظر انتخاب شدند. این پژوهش از حیث هدف کاربردی است و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی به شمار می رود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش سه پرسشنامه شامل پرسشنامه نگرش به آموزش مجازی وطن پرست و همکاران (۱۳۹۵)، سواد فناوری اطلاعات و ارتباطات توسط لائو ویوئن (۲۰۱۴) وپرسشنامه خودتنظیمی بوفارد است. تحلیل وبررسی فرضیات با بکارگیری نرم افزار ۲۲SPSS انجام شد. که نتایج حاکی از آن است که متغیر آشنایی با فناوری اطلاعات و خودتنظیمی توانایی پیش بینی رضایتمندی دانش آموزان از آموزش های مجازی را دارند همچنین ابعاد فناوری اطلاعات توانایی پیش بینی رضایتمندی دانش آموزان از آموزش های مجازی را دارندوطبق نتایج به دست آمده ابعاد خودتنظیمی توانایی پیش بینی رضایتمندی دانش آموزان از آموزش های مجازی را دارند.

Keywords:

آشنایی با فناوری اطلاعات , خودتنظیمی دانش آموزان , رضایتمندی , آموزش های مجازی , مدارس متوسطه دوم