اقلام تعهدی و تاثیر آن بر سرمایه گذاری و بازدهی آینده شرکت

با توجه به اینکه معیارهای حسابداری سرمایه گذاری، مانند سرمایه در گردش و مخارج سرمایه، به طور منفی بازده سهام آتی را پیش بینی می کنند، فرضیه تثبیت سود نشان می دهد که سرمایه گذاران تداوم جزء تعهدی سود را بیش از حد برآورد و بیش از حد ارزش گذاری می کنند. جریان دیگری از ادبیات استدلال می کند که از آنجایی که اقلام تعهدی رشد را جذب می کند، ناهنجاری اقلام تعهدی را می توان با ناهنجاری سرمایه گذاری توضیح داد که نشان می دهد شرکت هایی که دارایی های خود را رشد می دهند تمایل به بازده آتی پایین تری دارند. از آنجایی که توافقنامه ها برای اقلام تعهدی و سرمایه گذاری همبستگی مثبت دارند یا به صورت متقابل استفاده می شوند،تشخیص بین فرضیه های رقیب در آزمون های تجربی دشوار است. این مطالعه با شناسایی دو موقعیت اقتصادی ویژه که در آن دو توضیح پیش بینی های متفاوتی ارائه می دهند، به بحث کمک می کند. اول، سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه هزینه سرمایه گذاری را نشان می دهد که سود را کاهش می دهد اما مشمول حسابداری تعهدی نمی شود. بنابراین، فرضیه تثبیت سود یک رابطه مثبت بین افزایش سرمایه گذاری های تحقیق و توسعه و بازده آتی را پیش بینی می کند، در حالی که ناهنجاری سرمایه گذاری یک رابطه منفی را پیش بینی می کند. دوم، شرکت هایی که با سرمایه در گردش منفی فعالیت می کنند دارای اقلام تعهدی سرمایه در گردش هستند که با سایر اشکال سرمایه گذاری و رشد همبستگی منفی دارد. بنابراین، در حالی که فرضیه تثبیت سود همچنان یک رابطه منفی بین اقلام تعهدی و بازده آتی را در این شرایط پیش بینی می کند، توضیح سرمایه گذاری یک رابطه مثبت را پیش بینی می کند. برای هر دو مجموعه آزمون، شواهد تجربی از فرضیه تثبیت سود برای ناهنجاری اقلام تعهدی پشتیبانی می کند و با این تصور که ناهنجاری سرمایه گذاری تثبیت سود را در توضیح بازده سهام آتی قرار می دهد، همخوانی ندارد.

Keywords:

اقلام تعهدی , تثبیت درآمد , سرمایه