عصاره گیری از زنجبیل با سیال فوق بحرانی و ارزیابی میزان ترکیبات فنولی و خواص آنتی اکسیدانی آن

عصاره زنجبیل منبعی ارزشمند از ترکیبات آنتی اکسیدانی می باشد. روش های مختلفی برای استخراج این ترکیبات وجود دارد که یکی از این روش ها، سیال فوق بحرانی (SFE) است. در این مطالعه خواص آنتی اکسیدانی عصاره زنجبیل به دست آمده با سیال فوق بحرانی مورد بررسی قرار گرفت. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره زنجبیل با استفاده از آزمون های DPPH و فعالیت بی رنگ کننده بتاکاروتن تعیین گردید. در هر دو روش آزمون آنتی اکسیدانی با افزایش غلطت عصاره، فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش یافت. درصد مهار رادیکال آزاد DPPH در غلظت ۲۵۰۰ پی پی ام بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد. در آزمون بی رنگ کننده بتاکاروتن - اسید لینولئیک غلظت های ۲۰۰۰ و ۲۵۰۰ پی پی ام عصاره با آنتی اکسیدان سنتزی TBHQ اختلاف معنی دار آماری نداشتند (۰۵/۰عصاره زنجبیل می تواند جایگزین مناسبی برای آنتی اکسیدان های سنتزی باشد.

Keywords:

استخراج , سیال فوق بحرانی , خصوصیات آنتی اکسیدانی , عصاره زنجبیل