بررسی اثر شیوع ویروس کوید- ۱۹ بر نرخ بهره بین بانکی در بانکداری بدون ربایایران

موفقیت و ادامه حیات نظام اقتصادی هر کشور به نظام پولی و بانکی آن وابسته می باشد و در واقع یکی از مهم ترین نهاد هاینظام اقتصادی، بانک ها می باشند. در سال ۱۳۶۲ هجری قمری، قانون بانکداری بدون ربای ایران با تحقق یکی از اهداف اقتصاد اسلامی یعنی ربا زدایی و حفظ سرمایه و منافع مردم تصویب گردید. با گذشت بیش از ۳۸ سال از تصویب قانون مذکور،همچنان نظام پولی ایران دارای نوسانات متعدد به خصوص در نرخ بهره می باشد که موجب افزایش ریسک اصل سرمایه ومنافع مردم می گردد. نرخ بهره بانک ها متاثر از نرخ بهره بین بانکی در نظام پولی می باشد و میزان آن بر میزان سهولت وهزینه های تامین مالی در کشور تاثیر گذار می باشد. بنابراین وقوع بحران می تواند موجب افزایش ریسک سرمایه و منافع آنگردد و همچنین سطح تولید در کشور را تحت تاثیر قرار دهد. در سال ۱۳۹۸ هجری قمری با اعلام سازمان جهانی بهداشت، بحران شیوع ویروس کوید- ۱۹ در جهان آغاز گردید و موج سرایت آن مطابق با اعلام همان سازمان، در ۳۰ بهمن ماه ۱۳۹۸به ایران رسید و اولین موارد ابتلا و مرگ و میر حاصل از این ویروس شناسایی گردید. بحران شیوع ویروس کوید- ۱۹ درسرتاسر جهان موجب قرنطینه و تعطیلی بسیاری از مشاغل و در نتیجه آن کاهش رشد اقتصادی گردید و در ایران نیز همینچرخه تکرار گردید و بانک های مرکزی اقسام نقاط مختلف دنیا به عنوان سیاست گذاری پولی، سیاست های مختلفی، چهمتعارف و چه نامتعارف را برای حفظ ارزش پول ملی خود اتخاذ نمودند. در پژوهش حاضر تلاش می شود تا با بررسی اثر بحرانشیوع ویروس کوید- ۱۹ بر نرخ بهره بین بانکی، سیاست پولی اتخاذ شده توسط بانک ها و نظام جکمرانی پولی در ایران را دربازه ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ الی ۳۰ آذر سال ۱۴۰۱ با استفاده از روش همبستگی رگرسیون خود توضیح با وقفه های توزیعی موردتبیین و بررسی قرار گیرد. نتایج حاکی از آن است که در طی بحران وقوع شیوع ویروس کوید- ۱۹ ، نظام حکمرانی پولی ایرانبه کاهش نرخ بهره بین بانکی با هدف سهولت تامین مالی اقدام نموده است.

Keywords:

ویروس کوید- ۱۹ , نرخ بهره بین بانکی , بانکداری بدون ربای ایران