ارایه یک دستور حل یابنده برای توسعه بلندمدت شبکه حمل ونقلی ریلی با رویکرد کمینه کردن کل زمان سیر مطالعه موردی: راه آهن ایران

مسئله طراحی شبکه سیستم های حمل و نقل به نحوه تخصیص میزان محدودی بودجه برای توسعه زیر ساخت شبکه حمل و نقل می پردازد. از جمله هدف هایی که در این مسئله مورد استفاده قرار می گیرد می توان به کمینه سازی کل زمان سیر در شبکه، کمینه سازی هزینه های توسعه، یا بیشینه سازی درآمد حاصله از انتقال بار اشاره کرد. در این مقاله سیستم حمل و نقل راه آهن جمهوری اسلامی ایران برای تحلیل بررسی انتخاب شده است. مسئله طراحی شبکه معمولا به ذی النفعان متعددی روبرو است که هرچه تعداد آ ن ها بیشتر شود، تعداد سطح های برنامه ریزی افزایش می یابد. در این مقاله دو گروه تصمیم گیرنده در این مسئله تاثیرگذار هستند که سبب می شود که مساله طراحی شبکه یک مسئله دو سطحی بشود که در رده مسائل NP-Hard قرار می گیرد. مسائل دو سطحی به دلیل ماهیت غیر محدب، حل آن با استفاده از روش های دقیق بهینه سازی در مقیاس های کوچک بادشواری از نظر زمان و حافظ روبروست. برای غلبه بر این مشکل در این مقاله یک الگوریتم تقویم ابتکاری از نوع حریصانه ارایه می شود این الگوریتم با زبان جاوا پیاده سازی شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با توسعه شبکه تا سطح عبور تقاضای ۵۷ میلیون تن، متوسط زمان سیر به کمترین مقدار خود می رسد و برای مقادیر تقاضای بیشتر، متوسط زمان سیر روند افزایشی خواهد داشت.

Keywords:

طراحی شبکه , الگوریتم حریصانه , زمان سیر , شبکه راه آهن ایران